عنوان مقاله :
همگرايي و واگرايي سران قريش در برخورد با پيامبر(ص)
عنوان به زبان ديگر :
Convergence and Divergence of Quraysh Leaders in Dealing with the Prophet (PBUH)
پديد آورندگان :
تقوي، هديه دانشگاه الزهرا
كليدواژه :
مدينه , مكه , واگرايي , همگرايي , سران قريش , پيامبر(ص)
چكيده فارسي :
سيادت و قدرت سياسي مكه در آستانه ظهور اسلام به صورت پيرسالاري (جنتوكراسي[1]) بود و شيوخ خاندان هاي قريش در برخورد با مسائل و مشكلات پيش آمده در دارالندوه اجتماع مي كردند. مواجهه آنان با رسالت پيامبر(ص)، بارها سران قريش را به تشكيل شورا و بررسي راهكارهاي مقابله با نفوذ اسلام كشاند. اظهار نظر ها، نحوه برخوردها به صورت كلامي و عملي، اختلاف و دسته بندي سران و بزرگان قريش، نشان مي دهد كه آنان در موارد متعددي در برخورد با پيامبر(ص) اشتراك نظر نداشته و دچار اختلاف و واگرايي مي شدند. مقاله پيش رو قصد دارد ضمن نشان دادن همگرايي و واگرايي سران قريش در برخورد با پيامبر(ص)، با ارائه شواهد و داده هاي تاريخي به تحليل و واكاوي آنها نيز بپردازد. به نظر مي رسد برخوردهاي سران قريش با پيامبر(ص) در مواقعي كه به صورت مذاكره و مسالمت آميز انجام مي شده از همگرايي و در مواقعي كه به اعمال فشار، خشونت، محدوديت و يا نبرد مي انجاميده از واگرايي بيشتري برخوردار بوده است.
چكيده لاتين :
Mecca's political masterdom and power on the eve of Islam's emergence was in the form of gentocracy, and the sheikhs of the Quraysh household were gathering in Dar al-Nadveh to deal with the problems that arose. Their encounter with the mission of the Prophet (PBUH) repeatedly led the Quraysh leaders to form a council and discuss ways to counter the influence of Islam. The comments, the way of the verbal and practical clashes, the differences and the categorization of the heads and the elders of the Quraysh, indicate that they did not share same views in dealing with the Prophet (PBUH) on many occasions and they encountered divisions and divergences. The present article intends to analyze the Quraysh leaders' convergence and divergence in dealing with the Prophet (PBUH) by presenting historical evidence and data. The Quraysh leaders' confrontation with the Prophet (PBUH) appeared to be more convergent when it was in the form of negotiation and it was done peacefully and it was more divergent at times leading to pressure, violence, restraint or conflict.
عنوان نشريه :
تاريخ فرهنگ و تمدن اسلامي
