معزي و مسئله مشروعيت ملكشاه

MMoezzi and question of Malekshah legitimacy

معزي به عنوان شاعر دربار با سرودن حدود 80 قصيده، در وصف ملكشاه، اثر درخور توجهي درباره اوضاع سياسي، اجتماعي و فرهنگي اين برهه از دوره سلجوقي برجاي گذاشته است. از جمله موضوعات مهمي كه در اين اثر ادبي توجه هر پژوهشگري را جلب مي كند، اهتمام سلاطين سلجوقي در بازتوليد مشروعيت است. در اين تحقيق با تكيه بر چارچوب نظري تحليل گفتمان، سروده هاي شاعر درباره مشروعيت خاص سلطنت ملك شاه در مواجه با مدعيان سلطنت از يك سو و مشروعيت عام او به عنوان پادشاه مسلمان از سوي ديگر، به شكل توصيفي و با روش تحليل محتوا به بحث گذاشته شده است.شاعر، داشتن كفايت و شايستگي نظامي، جانشيني از طرف پدر و تعلق داشتن به خانواده شاهي قراخاني از طرف مادر را در برابر ساير مدعيان تاج و تخت بطور خاص، و برگزيده شدن از طرف پروردگار، ظل الله بودن، برخورداري از تاييد پيامبر، عدالت ورزي، دين پروري و تاييد دستگاه خلافت به طور عام، به عنوان مولفه هاي مشروعيت بخش سلطنت ملك شاه مطرح مي سازد.

Moezzi as a court poet has roughly composed 80 praise poems about Melikshah and produced a remarkable work on the political, social and cultural state of affairs of Saljukid’s period. Saljukid’s kings to reproduce legitimacy is what draws the attention of every researcher in this literary work. This research project, while enjoying discourse analysis theoretical framework, has employed descriptive and content analysis method to discuss what poets have composed on the specific legitimacy of Melikshah’s sovereignty vis _ a _ vis other sovereign claimants on one hand and his general legitimacy as a Muslim ruler on the other. The poet, enumerates privileges such as efficiency, military competence, being father’s successor, and on his mother part related to Karahanid’s king family against other throne claimants in particular, and being selected by God, being shadow of God, and enjoying prophet’s approval, being righteous, and enjoying caliphate's approval in general as elements of legitimacy of Melikshah’s sovereignty.