كاركرد تخيل در تقويم عينيت از منظر كانت

كانت معتقد است كه يكي از اساسي‌ترين كاركردهاي تخيّل، فراهم آوردن عينيت است. نقش تخيّل در تقويم عينيت هم شامل احكام متعيّن ‌شناختي مربوط به فاهمه است و هم شامل احكام تأملي زيبايي‌شناختي. او همواره تخيّل را در ارتباط با اموري همچون فاهمه و خودادراكي نفساني و شهودهاي محض، يا حسِّ مشترك و حكم تأملي قرار مي‌دهد. تخيّل در ارتباط با ديگر قواي شناسايي همواره نقش محوري داشته است. اين نقش را به‌ سادگي مي‌توان امكان تقويم عينيت دانست. اين نوشتار در گام نخست، به مسئلۀ چگونگي تأمين عينيت از سوي تخيّل در همكاري‌اش با فاهمه در نقد عقل محض خواهد پرداخت و سپس به اين سؤال خواهد پرداخت كه تخيّل چگونه در اتّحاد با حس مشترك و عمل تأمل مطرح شده در نقد قوۀ حكم فراهم‌آورندۀ مرجعي عيني براي آنهاست؛ به گونه‌اي كه بدون آن امكان اعتبار همگاني براي احكام ذوقي۔ زيبايي‌شناختي از دست خواهد رفت.