تأثير دو هفته دوره كاهش حجم تمرينات بر برخي فاكتورهاي جسماني و شاخص هاي كاتابوليكي و آنابوليكي دوندگان مرد تمرين كرده

هدف از پژوهش حاضر، تعيين تأثير دوره كاهش 70 درصدي تمرينات بر قدرت، توان وضعيت كاتابوليكي و آنابوليكي دوندگان بود. 14 دونده مرد با ميانگين سني 4/06 ± 23/50 سال، قد 5/95 ± 178/21، درصد چربي 3/16 ± 9/93 داوطلبانه شركت كردند. بعد از آزمون اول تمرينات فزاينده 8 هفته‌اي شروع شد. آزمون دوم بعد از هفته هشتم گرفته شد. به دنبال آن، فاز كاهش حجم تمرين شروع شد. گروه تيپر دوره 14 روزه كاهش 70 درصد حجم تمرين را سپري كردند و گروه كنترل با همان بار قبلي، تمرينات را ادامه داد. پس از 14 روز آزمون سوم در شرايطي مشابه گرفته شد براي تحليل داده ها از آزمون تحليل واريانس با اندازه گيري هاي مكرر و آزمون تعقيبي بونفروني در سطح معني داري (P 0/05) استفاده شد.  نتايج نشان داد در گروه تيپر قدرت و توان طي دوره كاهش حجم تمرين بهبود معني داري دارد (P 0/05). سطوح پلاسمايي غلظت استراحتي تستوسترون و كورتيزول، نسبت تستوسترون به كورتيزول طي دوره تيپرينگ تغييرات معني دار نداشت (P 0/05). دوره كاهش 70 درصدي حجم تمرينات دوندگان 14 روز قبل از مسابقه، مي‌تواند علاوه بر رفع خستگي؛ فاكتورهاي قدرت و توان را به‌خوبي توسعه دهد كه اين مستقل از تغييرات شاخص هاي كاتابوليكي و آنابوليكي است.