تأثير شش هفته تمرين هوازي بر سطوح پلاسمايي ليپوكالين 2، انسولين و مقاومت به انسولين در موش هاي نر ديابتي شده با استرپتوزوتوسين

ليپوكالين2 يك آديپوكاين است كه با چاقي، ديابت نوع دوم و مقاومت به انسولين ارتباط نزديكي دارد. پژوهش حاضر اثر تمرين هوازي بر سطوح پلاسمايي ليپوكالين2، انسولين و مقاومت به انسولين در موش هاي نر ديابتي را بررسي مي كند. تعداد 30 سر موش صحرايي نر نژاد ويستار 12 هفته اي با وزن 180 تا 240 گرم به طور تصادفي به 3 گروه تمرين ديابتي، كنترل ديابتي و كنترل سالم تقسيم شدند. موش هاي گروه تمرين ديابتي به مدت شش هفته و پنج روز در هفته براي 40 دقيقه با سرعت 20متر در دقيقه و شيب پنج درجه، تمرين استقامتي انجام دادند. تمام موش ها 48 ساعت پس از آخرين جلسه تمريني و پس از 12 ساعت ناشتايي بيهوش و خون گيري شدند. سطوح پلاسمايي ليپوكالين2 و انسولين به روش الايزا اندازه گيري شد. تجزيه و تحليل داده ها با استفاده از آزمون آماري تحليل واريانس يك طرفه و آزمون تعقيبي توكي انجام شد. آزمون تحليل واريانس يك طرفه نشان داد كه شش هفته تمرين هوازي منجر به افزايش معناداري در سطح پلاسمايي ليپوكالين2 (P=0.003) و كاهش معنادار شاخص مقاومت به انسولين (P=0.007) در گروه تمرين ديابتي شد. در حالي كه تغييرات معناداري در سطوح انسولين در گروه تمرين ديابتي نسبت به گروه كنترل ديابتي (P=0.587) ديده نشد. اين پژوهش نشان داد كه شش هفته تمرين هوازي ممكن است از طريق افزايش سطح ليپوكالين2 و كاهش مقاومت به انسولين در بهبود اختلالات متابوليكي در بيماري ديابت نقش داشته باشد.