اثر هشت هفته تمرين هوازي بر سطوح سرمي FGF21 ، آپوليپوپروتئين A-1 و نسبت LDL-C به HDL-C در زنان چاق

هدف از پژوهش حاضر اثر هشت هفته تمرين هوازي بر سطوح سرمي FGF21، آپوليپوپروتئين A-1 و نسبت LDLC به HDLC در زنان چاق بود. به همين منظور 20 زن چاق (سن 1/97±30/25 سال، قد 0/06±1/61 متر، وزن 6/67±85/29 كيلوگرم، شاخص توده بدني 1/91±32/72 كيلوگرم بر متر مربع به طور تصادفي به 2 گروه تمرين هوازي و كنترل تقسيم شدند. آزمودني ها در گروه تجربي فعاليت هوازي را با شدت 60-75 درصد ضربان قلب هدف به مدت  8 هفته، هفته اي سه روز و زمان 30 تا 45 دقيقه انجام دادند. آزمون آناليز واريانس در اندازه گيري مكرر جهت تجزيه و تحليل داده ها مورد استفاده قرار گرفت. تفاوت معنادار در سطح 0/05 p پذيرفته شد. نتايج تحقيق نشان داد كه سطوح سرمي FGF21 در گروه تمرين در دوره 8 هفته بعد از فعاليت افزايش معناداري يافته است (P=0/008) ، اما اين افزايش در مقايسه با گروه كنترل معنادار نبود. همچنين سطوح سرمي APO A-1 در گروه تمرين در دوره 8 هفته بعد از فعاليت افزايش معناداري يافته است (0.021 = P) ، اما اين افزايش در مقايسه با گروه كنترل معنادار نبود. نسبت LDL-C به HDL-C در دوره 8 هفته بعد از فعاليت هوازي كاهش معنادارييافت (0/011 = P). با توجه به نتايج بالا اين احتمال وجود دارد كه تمرينات هوازي بتواند از طريق افزايش احتمالي FGF21 و همچنين كاهش نسبت LDL-C به HDL-C در جلوگيري از بسياري از بيماريهاي مرتبط با چاقي سودمند باشد.