اثر 8 هفته تمرينات مقاومتي دايره‌اي بر سطوح Ox-LDL، hs-CRP، HbA1c خون و شاخص مقاومت به انسولين در زنان يائسه غيرفعال

زمينه و هدف: افزايش سن و يائسگي در زنان منجر به بروز بيماري هاي مزمن مختلفي مي شود كه اجراي تمرينات بدني منظم در بهبود اختلالات متابوليك، بيماري‌هاي قلبي عروقي و شاخص‌هاي التهابي نقش موثري دارد. در مطالعه حاضر اثر هشت هفته برنامه تمرينات مقاومتي دايره‌اي بر سطوحليپوپروتئين با چگالي كم اكسيد شده (Ox-LDL)، پروتئين واكنشگر C با حساسيت بالا (hs-CRP)، هموگلوبين گليكوزيله (HbA1c) خون و شاخص مقاومت به انسولين (HOMAIR) در زنان يائسه غيرفعال مورد اندازه گيري قرار گرفت. روش‌ تحقيق: 29 زن يائسه غيرفعال (سن 4/33 ± 55/83 سال) به‌طور تصادفي از بين افراد داوطلب انتخاب شدند. آزمودني‌ها به دو گروه تمرين با تعداد 15 نفر (kg/m4/29±31/81=BMI) و گروه كنترل تعداد 14 نفر (kg/m278/3±22/30= BMI) تقسيم شدند. برنامه تمريني شامل هشت هفته تمرينات مقاومتي دايره‌اي بود كه 3 جلسه در هفته با شدت 75-60 درصد حداكثر1RM و در هر جلسه بين 90-60 دقيقه اجرا شد. براي تجزيه و تحليلداده هاازآزمونآماري t مستقل، t همبسته و سطح معني داري 0/05 P استفاده شد. تجزيه و تحليل داده ها با نرم افزار SPSS نسخه 20 انجام شد. يافته‌ها: پس از 8 هفته، گلوكز ناشتا (0/035=p)، شاخص مقاومت به انسولين (0/05=p)، سطوح پروتئين واكنشگر C با حساسيت بالا (0/42=p)، كلسترول تام (0/035=p)، تري گليسيريد (0/040=p)، LDLC (0/01=p) و اسيد اوريك (0/012=p) خوني در گروه تمرينات مقاومتي دايره اي به طور معني داري كاهش يافته بود. همچنين بين سطوح پروتئين واكنشگر C با حساسيت بالا و LDLC خوني در دو گروه تفاوت معني داري وجود داشت. نتيجه‌گيري: با توجه به يافته هاي پژوهش حاضر به نظر مي رسد اجراي تمرينات مقاومتي دايره اي مي تواند موجب كاهش عوامل ايجاد كننده اختلالات متابوليكي، قلبي عروقي و عملكرد ايمني در زنان يائسه شود.