بررسي آمادگي جسماني مرتبط با تندرستي دانش آموزان پسر 11 تا 14 ساله شهرستان ماكو و مقايسه آن با نورم استاني و ملي

زمينه و هدف: هدف از اين پژوهش، بررسي ميزان آمادگي جسماني مرتبط با تندرستي دانش آموزان پسر11 تا 14 ساله شهرستان ماكو و تهيۀ نورم هاي آمادگي جسماني و مقايسۀ با نورم استاني و ملي بود. روش تحقيق: تعداد 528 نفر از دانش آموزان پسر سنين 1411 سال شهر ماكو به روش تصادفي انتخاب شدند. سپس، آزمون هاي استقامت عضلاني (كشش بارفيكس و دراز و نشست)، انعطاف پذيري (نشستن و رساندن)، توان انفجاري (پرش عمودي)  و استقامت قلبي– تنفسي (20 متر شاتل ران) انجام شد. از آمار توصيفي، سطوح زير منحني طبيعي، نمره استاندارد Z و آزمون T جهت تجزيه و تحليل داده ها و تدوين نورمهاي استاندارد استفاده شد. يافته ها: پسران ماكو از نظر توان انفجاري نسبت به ميانگين استان و ملي بطور معني داري از آمادگي كمتري برخوردار بودند، در حالي كه از نظر استقامت عضلات شكم نسبت به ميانگين استان آمادگي بيشتر اما نسبت به ميانگين ملي بطور معني داري آمادگي كمتري داشتند. از نظر انعطاف پذيري نسبت به ميانگين استان آمادگي بيشتر اما نسبت به ميانگين ملي آمادگي كمتري داشتند. از نظر استقامت قلبي– تنفسي نسبت به ميانگين استان آمادگي كمتر اما نسبت به ميانگين ملي آمادگي بيشتري داشتند. همچنين، از نظر استقامت عضلات كمربند شانه اي مشابه با ميانگين استان و بطور معني داري بالاتر از ميانگين ملي بودند. نتيجه گيري: ميزان آمادگي جسماني دانش آموزان شهرستان ماكو در برخي فاكتورها بالاتر از حد متوسط نورم استان و كشور بود، درحاليكه از نظر توان انفجاري شرايط مطلوبي نداشتند.