اثر يك جلسه تمرين مقاومتي برونگرا بر ويسكوزيته پلاسما، نيم‌رخ چربي و ليپوپروتئين پلاسماي دانشجويان پسر غيرفعال

تاثير تمرين مقاومتي صرفا با انقباضات برونگرا با پيامد آسيب و التهاب عضلاني بر ويسكوزيته پلاسما كاملاً روشن نيست.  هدف از تحقيق حاضر بررسي اثر يك جلسه تمرين مقاومتي برونگرا بر ويسكوزيته پلاسما، نيمرخ چربي و ليپوپروتئين پلاسماي دانشجويان پسر غيرفعال بود. تعداد 12 دانشجوي داوطلب غيرفعال به طور تصادفي انتخاب و به دو گروه تجربي و كنترل تقسيم شدند. گروه تجربي تمرين بازگشت كنترل شده (اكستنشن) از حركت فلكشن آرنج را كه دربردارنده يك انقباض برونگراست، اجرا كردند. زمانهاي خونگيري به منظور اندازه گيري عوامل انعقادي شامل 30 دقيقه پيش، بلافاصله، 2 و24ساعت پس از آزمون بود.اگرچه مقادير ليپوپروتئين پرچگالي، ليپوپروتئين كم چگالي، تري گليسريد و كلسترول تام تغييرات معناداري نيافت؛ اما، ويسكوزيته پلاسما  افزايش معني‌داري در پاسخ به تمرين و كاهش معناداري در دوره ريكاوري يافت شد(0/047 = p)؛مقاديرحجم پلاسماكاهش معني‌داري در پاسخ به تمرين و افزايش معناداري در دوره ريكاوري داشت(0/007 = p). اگرچه نتايج نامناسبي (كاهش حجم پلاسما و افزايش چسبندگي پلاسما) در اثر تمرين مقاومتي حاد و شديد برونگرا يافت شد، اما طي 2 الي 24 ساعت دوره ريكاوري، تغييرات كاملاً برعكس شده و ويسكوزيته پلاسما، در اثر افزايش حجم پلاسما به سطحي بالاتر از سطح اوليه، به زير مقادير پايه بازگشت كرد. به عبارت ديگر پاسخ بدن براي مقابله با اثر حاد تمرينيك حالت فراجبراني بود.