پاسخ حاد برخي عوامل هموديناميك به پياده روي روي تردميل با محدوديت جريان خون در دختران جوان غيرفعال

تغيير عوامل هموديناميك حين ورزش به نوع و حجم تمرين وابسته است. اما اين تغييرات پس از ورزش با محدوديت جريان خون (BFR) كمتر مورد توجه قرار گرفته است. هدف از اين تحقيق، بررسي پاسخ حاد برخي عوامل هموديناميك به يك جلسه راه رفتن روي تردميل با BFR در دختران جوان بود. 30 دختر جوان سالم با ميانگين سني 1/76±20/27 سال و وزن 83/80±53/61 كيلوگرم، كه داوطلب شركت در مطالعه بودند، به‌عنوان نمونۀ آماري انتخاب شدند و به‌طور تصادفي در سه گروه: 1. راه رفتن روي تردميل با BFR (با شدت 2مايل بر ساعت، 5 ست2 دقيقه اي با يك دقيقه استراحت بين هر ست)، 2. راه رفتن روي تردميل بدون BFR (با همان حجم گروه BFR) و 3. كنترل (با BFR و بدون ورزش) قرار گرفتند. ضربان قلب (HR)، فشارخون سيستوليك (SBP)، فشارخون دياستوليك (DBP)، فشار متوسط شرياني (MAP) و حاصل‌ضرب فشارخون سيستوليك در ضربان قلب (RPP) پيش از شروع جلسۀ ورزش و 20 دقيقه پس از پايان جلسه اندازه گيري شد. براي محدود كردن جريان خون از دستگاه تورنيكت استفاده شد. MAP با استفاده از فرمول زير براي هر فرد محاسبه شد:           MAP=(DBP+0.33(SBPDBP)) براي تجزيه‌وتحليل داده ها از ANOVA استفاده شد. سطح معنا داري آماري P 0/05 تعيين شد. تحليل داده ها نشان داد هر دو برنامۀ ورزشي موجب افزايش معنا دار HR، SBP و RPP در مقايسه با مقادير پيش از تمرين شد (P 0/05). پس از يك جلسه ورزش، بينRPP ، HR و SBP سه گروه تفاوت معناداري مشاهده شد (P 0/05) و ميزان افزايش در گروه BFR بيشتر از گروه بدون BFR بود. اين در حالي است كه بين مقادير  DBPو MAP در گروه هاي مختلف پس از يك جلسه راه رفتن روي تردميل با BFR تفاوت معناداري وجود نداشت (P 0/05). نتايج نشان داد BFR موجب تغيير برخي عوامل هموديناميك مي شود؛ كه بيانگر افزايش نيازهاي عضلۀ قلب در پاسخ به ورزش  BFRاست.