مدل يابي اثر سبك هاي رهبري مربيان بر رضايتمندي ورزشكاران حاضر در ليگ برتر دو و ميداني ايران

هدف از پژوهش حاضر، بررسي اثر سبك هاي رهبري مربيان بر رضايتمندي ورزشكاران حاضر در ليگ برتر دو و ميداني بود. بدين منظور از پرسشنامه هاي مقياس رهبري در ورزش چلادوراي و صالح(1980)، و رضايتمندي ورزشكاران ريمر و چلادوراي (1998) استفاده شد. جامعه آماري تحقيق شامل ورزشكاران حاضر در ليگ برتر دو و ميداني ايران متشكل از 224 ورزشكار بود؛ كه 144 نفر براساس جدول مورگان و با استفاده از روش نمونه گيري تصادفي ساده به عنوان نمونه آماري تحقيق انتخاب شدند. براي تجزيه و تحليل داده ها و شناسايي اثرات متغيرهاي تحقيق از مدل يابي معادلات ساختاري با استفاده از نرم افزار ليزرل نسخۀ 8/8 استفاده شد. يافته‌ها نشان داد، اثرسبك هاي رهبري آموزش و تمرين (β=0.45, t=3.22)، و آمرانه ( β= -0.46, t= -2.23) بر رضايتمندي ورزشكاران معني دار است. همچنين نتايج نشان حاكي از معني دار نبودن اثر سبك هاي رهبري دموكراتيك(β=0.36, t=0.94)، حمايت اجتماعي(β= -0.52, t= -0.66)، و بازخورد مثبت (β=0.55, t= 0.80) بر رضايتمندي ورزشكاران بود. با توجه به نتايج تحقيق مي توان بيان كرد با توجه به نقشي كه رضايتمندي ورزشكاران در موفقيت فردي ورزشكار و تيم دارد، استفاده از سبك رهبري مناسب براي ارتقاي رضايتمندي آنها از سوي مربيان امري ضروري مي باشد.