مقايسه نظريه روانشناختي بالبي با تعاليم اسلام در ارتباط با نقش مادر در تربيت كودك

وظيفه تربيتي فرزندان از لحاظ اولويت (كيفيت تأثير) و اوّليت بر عهده مادران است. در تمام نظريه هاي رشد، مادر به عنوان فرد تأثيرگذار بر كودك نام برده شده است. بر اين اساس، در پژوهش حاضر به سؤالاتي از قبيل اين كه در روانشناسي كيفيت تأثير مادر بر فرزند چگونه بحث شده است؟ قرآن و روايات تا چه اندازه نقش مادر را بر فرزند تبيين نموده و مشتركات و مفترقات اسلام و علم روانشناسي در رابطه با اين موضوع چيست، پاسخ داده مي شود لذا اين نوشتار، در ابتدا نظر دانشمندان علوم تربيتي و روانشناسي را در ارتباط با تأثير مادر در تربيت فرزند تبيين كرده و سپس به بررسي ديدگاه اسلام در اين زمينه، مي پردازد. اهم نتايج پژوهش اين است كه روانشناساني مثل بالبي به تأثير نقش مادر به بعد از تولد نوزاد اهميت داده‌اند درحالي‌كه اسلام، آغاز تربيت را از زمان ازدواج و انتخاب همسر دانسته و تربيت را در زمان قبل از ازدواج و بارداري و پس از تولد فرزند به‌صورت جداگانه موردبررسي قرار مي دهد. در هر دو نگرش ويژگي هاي مادر در تكوين شخصيت فردي و اجتماعي كودك سهم بسزايي دارد. در ديدگاه اسلامي، اين مؤلفه نيز مي تواند فطرت انسان را تغيير دهد. پدر نيز علاوه بر نقش تربيتي خود، به عنوان عاملي اثرگذار بر سلامت روحي مادر و به‌تبع آن بر تربيت صحيح فرزندان مطرح مي شود.