بررسي اثربخشي آيه‌هاي قرآن و موسيقي بر مبناي گسيل الكتروفوتون

مداخله‌هايي مانند آيه‌هاي قرآن يا موسيقي ايراني مي‌توانند به‌ عنوان منبعي براي تنظيم هيجان و بهبود دلبستگي مطرح شوند. پژوهش حاضر، با هدف بررسي اثربخشي آيه‌هاي قرآن و موسيقي بر مبناي گسيل الكتروفوتون در ارتباط با تغييرات جسمي انجام شد. جامعۀ آماري، شامل تمامي دوقلوهاي همسان و ناهمسان در انجمن دوقلوها و چندقلوهاي پارسي بود. نمونه‌گيري به شيوۀ تصادفي ساده انجام شد. ابتدا 500 نفر به صورت تصادفي و سپس، از بين آن‌ها تعداد 28 نفر با تشخيص شخصيت مرزي انتخاب شدند كه به صورت تصادفي در دو گروه مداخله آيه‌هاي قرآن (14= n1) و موسيقي (14=n2) قرار گرفتند. ابزار پژوهش: مقياس شخصيت مرزي، مقياس عاطفۀ مثبت و عاطفۀ منفي، دستگاه تصويربرداري الكتروفوتون، كلمات هيجان و دلبستگي منفي بود. براي تحليل داده‌ها از نرم‌افزار SPSS-23 و روش‌هاي آماري آزمون t وابسته (t زوجي) و t اختلاف نمره‌هاي دو نمونۀ مستقل استفاده شد. طبق نتايج حاصل شده، تحريك زيرآستانه‌اي هيجان منفي و دلبستگي منفي به ‌صورت معناداري در پس‌آزمون نسبت به پيش‌آزمون اثربخش بود. بين دو گروه آيه‌هاي قرآن و موسيقي، تفاوت معنادار وجود داشت. اثربخشي مداخلۀ آيه‌هاي قرآن در مقايسه با موسيقي بر تنظيم گسيل الكتروفوتون بيشتر بود (0.05 p)؛ بر اين اساس اين نتيجه حاصل مي‌شود كه آيه‌هاي قرآن منجر به ايجاد نظم در پايين‌ترين سطوح جسماني (الكترون‌ها و فوتون‌ها) مي‌شوند و جنبه‌اي از اعجاز قرآن به وسيلۀ مطالعۀ ميان‌ رشته‌اي مشخص مي‌شود.