رابطه شناخت و هيجان در قرآن و روان‌شناسي

رابطه بين هيجان و شناخت موضوعي است كه توجه محققان روان‌شناسي را در طول تاريخ اين رشته به خود جلب كرده است. در حالي كه نظريه‌هاي قديم بر مجزا انگاشتن اين دو حيطه تأكيد كردند، نظريه‌هاي جديد شواهد زياد و گسترده‌اي در ارتباط تنگاتنگ بين اين دو حيطه ارائه كرده‌اند. هدف از پژوهش حاضر بررسي رابطه بين شناخت و هيجان در قرآن و روان‌شناسي است. پرسش اصلي پژوهش حاضر اين است كه آيا از ديدگاه قرآن و روان‌شناسي بين شناخت و هيجان ارتباط وجود دارد و اين ارتباط چگونه است؟ از روش توصيفي ـ تحليلي براي بررسي متن قرآن و متون روان‌شناسي استفاده شده و بر اساس نتايج به دست آمده از پژوهش‌هاي روان‌شناسي، هيجان‌ها و عواطف مختلفي مثل غم، شادي، خشم و اضطراب مي‌تواند بر روي درك، قضاوت، استدلال، توجه، حافظه و تصميم گيري افراد اثر بگذارد. از طرفي نوع قضاوت و ارزيابي افراد از محرك‌هاي محيطي مي‌تواند نوع، شدت و تداوم هيجان را تعيين كند. همچنين از منظر قرآن، شناخت و هيجان رابطه‌اي دوطرفه و علّي بر روي يكديگر داشته و جهت رفتار را تعيين مي‌كنند. اين يافته با نتايج به دست آمده از تحقيقات جديد در روان‌شناسي مطابقت دارد. تلويحات به دست آمده از نتايج در تفسير آيات مرتبط با اين دو مقوله، خودشناسي و تربيت ديني بحث شده است.