بررسي رابطه علي تنظيم هيجان و سبك هاي تصميم گيري با توجه به نقش ميانجي خودتاملي و بينش

اين پژوهش با هدف تعيين تاثير تنظيم شناختي هيجان بر سبك‌هاي تصميم گيري با در نظر گرفتن نقش ميانجي‌گرانه خودتاملي و بينش انجام گرفت. اين مطالعه از نوع پژوهش‌هاي همبستگي با استفاده از مدل‌يابي علي است. جامعه آماري پژوهش را كليه كاركنان شركت پالايش گاز پارسيان تشكيل دادند كه از ميان آن ها 178 نفر به عنوان نمونه از ميان واحدهاي مختلف پالايشگاه از طريق نمونه گيري طبقه‌اي انتخاب گرديد. ابزارهاي پژوهش شامل مقياس تنظيم شناختي هيجان گارنفسكي و همكاران (2002)، خودتاملي و بينش گرنت و همكاران (2002) و سبك‌هاي تصميم‌گيري اسكت وبراس (1995) بود. تحليل داده ها از طريق الگوي معادلات ساختاري و با استفاده از نرم افزار AMOS21 انجام گرفت. تحليل مدل‌يابي معدلات ساختاري نشان داد كه الگوي پيشنهادي برازنده داده ها مي باشد. نشان همچنين نتايج نشان دادند كه راهبردهاي كارآمد تنظيم هيجان هم به صورت مستقيم و هم از طريق خودتاملي و بينش بر سبك تصميم‌گيري كارآمد اثر مي‌گذارند. از اين رو سازمان‌ها با به كارگيري راهكارهاي مناسب به منظور تنطيم و مديريت هيجانات كاركنان خود، نه تنها مي‌توانند خطاهاي مربوط به تصميمگيري را كاهش دهند بلكه از اين طريق مي‌توانند موجب كاهش حوادث و سوانح در محيط كار شوند.