بررسي مدل قيمت‌گذاري دارايي‌هاي سرمايه‌اي با سرمايه نامشهود: الگوي پوياي تصادفي

مدل‌سازي و ارزيابي قيمت گذاري دارايي هاي سرمايه اي يكي از مهم‌ترين شاخه هاي اقتصاد مالي است و در راستاي رشد و توسعه اقتصادي كشورها بازار سهام نقش مهمي در تخصيص بهينه منابع مالي ايفا مي نمايد. هدف مقاله حاضر مدل‌سازي قيمت گذاري دارايي هاي سرمايه اي باوجود سرمايه نامشهود در الگوي تعادل عمومي پوياي تصادفي براي بازار سرمايه مي باشد. با توجه به شكست پيش بيني مدل‌هاي قيمت گذاري دارايي هاي سرمايه اي شرطي، ضروري است تا مدل نئوكلاسيك با جزء ريسك بلندمدت، سرمايه نامشهود و ترجيحات بازگشتي تلفيق و مدل‌سازي گردد كه در اين پژوهش اين نوآوري صورت گرفته است. در اين چارچوب اختلاف در نسبت ارزش دفتري به بازاري شركت ها با ملحوظ گردانيدن سرمايه نامشهود براي بازار سهام ايران تبيين مي گردد. اثرپذيري دارايي هاي ارزشي (مشهود) از ريسك بهره وري در مقايسه با دارايي هاي رشدي (نامشهود) متفاوت است كه همين اختلاف چارچوب اين مطالعه را شكل مي دهد به‌عبارت‌ديگر سهام رشدي (نامشهود) كمتر از سهام ارزشي (مشهود) تحت تأثير ريسك قرار مي گيرند. همچنين اين مدل توضيح دهنده پويايي هاي مصرف و سرمايه گذاري در الگوي تعادل عمومي براي اقتصاد ايران مي باشد. براي واكاوي داده ها در اين پژوهش از برنامه داينر در فضاي نرم‌افزار متلب بر اساس روش مونت كارلو از زنجيره ماركوف در قالب الگوريتم مترو پوليس_هستينگز استفاده‌شده است. جامعه آماري پژوهش، شركت‌هاي فعال در بورس اوراق بهادار تهران مي باشد. نتايج حاكي از اين بوده است كه بنگاه‌هاي جوان نسبت به بنگاه‌هاي قديمي نوسانات غير سيستماتيك بالاتري نسبت به شوك هاي بهره وري دارند به‌عبارت‌ديگر ناهمگني بنگاه‌ها در سن بنگاه و سن سرمايه منجر به اثرپذيري متفاوتي از رشد بهره وري كل مي گردد. همچنين رابطه بين نسبت ارزش دفتري به بازاري بنگاه‌ها و رشد بهره وري كل منفي است.