بررسي ضريب رفتار پل هاي بتني با جداگر هاي الاستومريك (ERB) و جداگرهاي هسته سربي (LRB)

مزاياي جداگرها به عنوان ابزار كنترل نيروهاي جانبي كه به طراحان اجازه ميدهد نيروهاي زلزله وارد بر پايه‌ها و كوله‌هاي پل را كاهش داده و يا منحرف كنند، به خوبي به اثبات رسيده است. از طرف ديگر هدف اصلي در طراحي لرزه‌اي سازه‌ها بر اين مبناست كه رفتار سازه، در مقابل نيروهاي ناشي از زلزله‌هاي كوچك بدون خسارت و در محدوده خطي مانده و در مقابل نيروهاي ناشي از زلزله‌هاي شديد، ضمن حفظ پايداري كلي خود خسارتهاي سازه‌اي و غيرسازه‌اي را تحمل كند. با اين وجود از جمله مشكلات موجود در طراحي پلها، عدم صراحت آيين نامه‌ها براي نقش جداگرها در تعيين ضريب رفتار R است. بگونه‌اي كه در ”آيين نامه طرح پلهاي راه و راه آهن در برابر زلزله (نشريه 463)” اشاره‌اي به اثر جداگرها در تعيين پارامتر R نشده است. بنابراين در اين تحقيق به محاسبه ضريب رفتار پلهاي جداسازي شده با جداگرهاي الاستومريك از نوع نئوپرن تيپ 1 و جداگرهاي هسته سربي پرداخته شده است.با بررسي نتايج تحليل مقدار ضرايب رفتار پل با جداگر هسته سربي LRB كمتر از پل با جداگر ERB هست كه نشان دهنده اينست كه تكيه‌گاه‌هاي LRB موجب مي‌شوند زيرسازه كمتر وارد فاز غيرخطي شود. همچنين اين ضرايب رفتار از مقدار ضرايب نشريه 463 كه درجهت طولي و عرضي به ترتيب 3 و 5 هست كمتر است كه نشان دهنده اينست جداگرها ضريب رفتار كلي سازه را پايين مي‌آورند. علاوه بر اين در بررسي اثر كاهش دهانه بر دو حالت مشاهده مي‌شود كه تاثير قابل توجهي بين پلهاي با دهانه‌هاي مختلف وجود ندارد.