بررسي رفتار مقاومتي خاك‌ ماسه‌اي مخلوط شده با ضايعات پلاستيكي و دوغاب سيمان

امروزه توسعه جوامع صنعتي و شهرنشيني موجب انباشت روزافزون ضايعات پلاستيكي و پراكندگي آنها در طبيعت شده است. كاهش مشكلات زيست محيطي اين پديده به روش هاي مختلفي امكان پذير است. در اين مطالعه امكان استفاده مجدد از مواد پلاستيكي در ساختار جديدي از خاك مورد بررسي قرار گرفته است. به اين منظور، نمونه هايي از مخلوط خاك ماسه اي با وزن مخصوص خشك 1.7 گرم برسانتيمتر مكعب و خرده ضايعات پلاستيكي (از جنس بطري هاي آب معدني) به مقدار وزني 0.3 درصد در ابعاد 8×12 ميليمتر تهيه شده و بر روي آنها آزمايش هاي برش مستقيم كوچك و بزرگ مقياس با سرعت هاي تند وكند به ترتيب 1 و 0.3 ميليمتر بر دقيقه در شرايط اشباع انجام شده است. در مرحله بعد تركيب حاصل با 5 درصد وزني از دوغاب سيمان مخلوط شده و آزمايش هاي مذكور تكرار شده اند. نتايج نشان مي دهد كه افزودن خرده پلاستيك ضايعاتي به خاك ماسه اي موجب افزايش زاويه اصطكاك داخلي و در مجموع افزايش مقاومت برشي مي شود. همچنين در خاك مسلح به ضايعات پلاستيكي و دوغاب سيمان نسبت به خاك مسلح بدون دوغاب با وجود كاهش زاويه اصطكاك داخلي، به علت افزايش قابل توجه چسبندگي در مجموع مقاومت برشي بين 20 تا 30 درصد بيشتر مي شود.