بررسي اثر ارتفاع سازه در دقت روش‌هاي تحليل استاتيكي غيرخطي در سازه‌هاي فولادي همراه با جداسازهاي لاستيكي با هسته سربي

در اين تحقيق، بررسي مقايسه‌اي بين روش‌هاي استاتيكي غيرخطي با روش تاريخچه زماني براي سازه‌هاي مهاربندي شده از نوع شورون (به‌همراه جداساز لرزه‌اي لاستيكي با هسته سربي در تراز پايه) انجام شده است. با توجه به تأثير ارتفاع در پاسخ‌هاي لرزه‌اي سازه جداسازي شده در اين مقاله، 3 سازه ساختماني جداسازي شده با جداساز لاستيكي با هسته سربي در 3 تراز ارتفاعي مختلف 4، 7 و 10 طبقه، در منطقه‌اي با خطر لرزه‌خيزي خيلي زياد با فرض نوع خاك C به‌صورت سه‌بعدي مدل‌سازي شده است. روش‌هاي تحليل استاتيكي غيرخطي بار افزون، با تغييرمكان هدف آيين‌نامه ASCE41-13 و با الگوهايي بار جانبي مود اول سازه، يكنواخت، مثلثي، ديناميكي طيفي و PSC به‌همراه تحليل تاريخچه زماني براي ركورد زلزله‌هاي حوزه دوره انتخابي، بر روي مدل‌هاي مورد نظر اعمال گرديده است. نتايج نشان مي‌دهد كه برآورد جابه‌جايي حداكثر اين جداساز و برش پايه در روش‌هاي بار افزون ASCE41-13، داراي دقت بالايي در سازه‌هاي با تراز ارتفاعي مختلف بوده‌اند. در برآورد جابه‌جايي حداكثر طبقات، روش‌هاي مود اول، يكنواخت، ديناميكي طيفي، PSC داراي دقت كافي در تمام ترازهاي ارتفاعي مورد بحث بوده‌ و با افزايش ارتفاع سازه، دقت الگوي بار مثلثي كاهش پيدا كرده است و در مقايسه با آن، روش PSC داراي دقت بالايي مي‌باشد.