بررسي آزمايشگاهي تأثير توام طوق و صفحات مستغرق بر ميزان كاهش عمق آبشستگي گروه پايه‌هاي پل استوانه‌اي شكل

آبشستگي به فرم هاي مختلف پايداري سازه‌هاي هيدروليكي را مورد تهديد و فرسايش قرار مي‍دهد. يكي از روش هاي غيرمستقيم كاهش آبشستگي نصب طوق و صفحات مستغرق است. طوق عبارتست ازصفحه اي نازك كه در يك ارتفاع مشخص از پايه پل نصب شده و به اين وسيله مانع از تماس مستقيم جريان پايين رونده در جلوي پايه پل با بستر رودخانه مي‌گردد و فعاليت گرداب‌هاي نعل اسبي را تضعيف مي‌كند همچنين در پايه‌هاي طوق دار سرعت آبشستگي كاهش يافته و يا به عبارت ديگر زمان شروع آبشستگي به تأخير مي‎افتد. در اين تحقيق با مدل سازي آزمايشگاهي به بررسي تأثير توام طوق و صفحات مستغرق بر ميزان كاهش عمق آبشستگي پايه‌هاي استوانه‌اي پرداخته شده است. با توجّه به نتايج حاصل از آزمايش بيشترين كاهش عمق آبشستگي براي فرود 0.246و پايه در مجاورت طوق دو برابر قطر پايه و شش صفحه مستغرق براي هر سه پايه به ترتيب (55%، 96% ، 98%) اتفاق افتاده است. همچنين نتايج نشان داد كه صفحات مستغرق با تاثير بر روي خطوط جريان و طوق با محافظت از پايه در مقابل گرداب‌هاي پايين رونده و گرداب‌هاي نعل اسبي ، ابزار مناسبي جهت كاهش عمق آبشستگي در پايه‌هاي استوانه‌اي باشد.