بررسي پاسخ هاي تغذيه اي ارقام مختلف گندم به سيليسيم در يك خاك آهكي

با توجه به روند رو به رشد جمعيت كشور و نقش عمده گندم در تأمين انرژي و پروتئين آحاد جامعه، ضرورت نگرش جديد در مديريت مزرعه به وجود مي آيد كه به وسيله آن توليدكنندگان كشاورزي بتوانند تغييرات داخل مزرعه را شناسايي نموده و با مديريت اين تغييرات در جهت افزايش محصولات زراعي و افزايش بهره وري گام بردارند. پژوهش حاضر با هدف بررسي اثر سطوح و منابع مختلف كاربرد سيليسيم بر ماده خشك توليدي، غلظت و جذب عناصر غذايي هفت رقم گندم در گلخانه تحقيقاتي گروه علوم و مهندسي خاك دانشگاه تهران اجراء گرديد. اين پژوهش در قالب طرح كاملا تصادفي و به صورت فاكتوريل، با دو فاكتور شامل سيليسيم در شش سطح (شاهد، 200، 400 و 1000 ميلي گرم سيليسيم از منبع سيليكات پتاسيم بر كيلوگرم خاك و نانوذره سيليسيم در سطوح 50 و 100 ميلي گرم بر كيلوگرم خاك) و ارقام گندم (گنبد، شيرودي، شيراز، مهدوي، مرودشت، بهار و پارسي) در سه تكرار انجام شد. نتايج نشان داد كه كاربرد سيليسيم در سطوح و منابع مختلف، رقم گندم و اثر متقابل آن ها بر وزن خشك اندام هوايي و ريشه، غلظت سيليسيم و پتاسيم در اندام هوايي و جذب كل سيليسيم، فسفر و پتاسيم در اندام هوايي معني دار (0.01p≤) بود. غلظت سيليسيم و پتاسيم در اندام هوايي در ارقام گندم در سطوح مختلف سيليسيم در زمان كاربرد نانوذرات سيليسيم به ترتيب در دامنه اي از 032.14/0 و 076.16/0 درصد نسبت به سطوح مختلف سيليكات پتاسيم در بالاترين مقدار قرار داشت. ميانگين جذب كل سيليسيم، فسفر و پتاسيم به ترتيب در دامنه ها يي از 008.12/5، 016.43/1 و 82.7/14ميلي گرم در گلدان در اندام هوايي با افزايش سطح كاربرد سيليكات پتاسيم، افزايش يافت. بنابراين با توجه به نقش سيليسيم در جذب عناصرغذايي، استفاده از آن به همراه كاشت ارقام با توان جذب بالاتر مي تواند به بهبود رشد گندم كمك كند.