تأثير شوري و آب مغناطيسي بر عملكرد و كارآيي مصرف آب گياه زيره سبز (مطالعه موردي: منطقه كاشمر)

به منظور بررسي تأثير ميدان مغناطيسي و سطوح مختلف شوري آب آبياري بر عملكرد و كارآيي مصرف آب زيره سبز، آزمايشي بصورت فاكتوريل در قالب بلوك هاي كاملاً تصادفي و با سه تكرار در سال زراعي951394در مركز آموزش عالي كاشمر انجام شد. در اين آزمايش تيمار اصلي سطوح مختلف شوري آب شامل: (S1) 0.5 دسي زيمنس بر متر به عنوان شاهد،(S2)  6 دسي زيمنس بر متر، (S3) 8 دسي زيمنس بر متر و (S4) 10 دسي زيمنس بر متر و تيمار فرعي ميدان مغناطيسي (M1) و بدون مغناطيس (M2) در نظر گرفته شد. نتايج نشان داد كه آبياري با آب مغناطيس باعث افزايش عملكرد زيره در مقايسه با تيمارهاي بدون استفاده از آب مغناطيسي شد، به طوري كه حداكثر عملكرد دانه زيره سبز در تيمار (S1M1) به ميزان 1085 كيلوگرم در هكتار و حداقل عملكرد در تيمار (S4M2) به ميزان 530 كيلوگرم حاصل گرديد. همچنين حداقل مقدار عملكرد بيولوژيك در تيمار  (S4M2)به ميزان 1295 و حداكثر آن در تيمار (S1M1) به ميزان 2215 كيلوگرم در هكتار بدست آمد. ميزان كاهش عملكرد در شوري هاي آب آبياري 6، 8 و 10 دسي زيمنس بر متر و در شرايط آب مغناطيس به ترتيب 7.8، 14.7و 32 درصد و در شرايط آب غير مغناطيس به ترتيب 6، 15.7 و 44.5 درصد نسبت به شاهد حاصل گرديد. به علاوه،  متوسط مقدار كارآيي مصرف آب تيمارهاي  آب شور 0.5، 6، 8 و 10 دسي زيمنس بر متر و مغناطيس شده به ترتيب 8.8، 6.5، 10.3 و 17.4درصد بيشتر از تيمارهاي شور مشابه ولي غير مغناطيس شده بود. بنابراين آب مغناطيس شده مي تواند باعث افزايش عملكرد زيره سبز در شرايط استفاده از آب شور به عنوان منبع آب آبياري گردد.