شيوع شناسي اهمال كاري تحصيلي و ارتباط آن با اختلالات خلقي دانشجويان علوم پزشكي كرمان

اهمال كاري تحصيلي تمايل غالب و هميشگي فراگيران براي به تعويق انداختن فعاليت هاي تحصيلي است كه با اختلالات خلقي همراهاست، اين مطالعه با هدف شيوع شناسي اهمال كاري تحصيلي و ارتباط آن با اختلالات خلقي در دانشجويان علوم پزشكي كرمان صورت گرفت. اين پژوهش مطالعه اي مقطعي از نوع توصيفي همبستگي است. جامعه ي آماري اين مطالعه 5285 بود كه 338 نفر از دانشجويان علوم پزشكي كرمان با روش نمونه گيري خوش هاي در آن شركت داشتند ؛ ابزارهاي گردآوري اطلاعات متشكل از دو بخش اهمال كاري تحصيلي و اختلالات خلقي بود. روايي پرسشنامه ها با نظر اساتيد متخصص مورد بررسي قرار گرفت كه مورد تأييد بود، و ضريب آلفا كرونباخ براي پرسشنامه ي اهمال كاري اهمال كاري عمدي 81.0، خستگي 75.0،بي برنامه گي 73.0 و كل 88.0 پرسشنامه ي اختلالات استرس 82.0، اضطراب 81.0 و افسردگي 83.0 برآورد گرديد. اطلاعات با استفاده از آزمون هاي توصيفي و تحليلي، تجزيه و تحليل شد. ميانگين نمره ي اهمال كاري در سه حيطه از بيشترين به كمترين به ترتيب به ابعاد بي برنامگي (0.72±)2.37، عمدي(0.66±)2.24 و خستگي (0.67±) 2.18 اختصاص داشته است. علاوه بر اين بيشتر دانشجويان فاقد هر يك از اختلالات خلقي يا داراي اختلال خفيف بودند. مقايسه ي نمره ي كل و نمرات سه حيطه ي اهمال كاري با وضعيت اختلالات خلقي(استرس، اضطراب و افسردگي ) دانشجويان تفاوت معناداري را نشان داد (0.0001 P) به طوري كه با افزايش اختلالات خلقي، اهمال كاري نيز افزايش داشته است. با توجه به نتايج پژوهش و وجود ارتباط بين اختلالات خلقي و اهمال كاري تحصيلي، توصيه مي شود تادر جهت ارتقاء سلامت رواني دانشجويان براي مقابله با اهمال كاري كه برتمام جنبه هاي زندگي تأثيرگذار است، ارائه گردد تا به دنبال آن ميزان اختلالات خلقي كاهش يابد.