بررسي رابطه ي ميزان استفاده از تلفن همراه با سلامت روان و موفقيت تحصيلي در دانشجويان پزشكي

تلفن همراه از جمله عواملي است كه در ايجاد ارتباطات عمومي گسترده ي اجتماعي نقش فراواني دارد. استفاده بيش از حد از تلفن همراه منجر به آسيب هاي جسمي و رواني فراوان مي شود و احتمالاً مي تواند بر جنبه هاي مختلف زندگي دانشجويان از جمله عملكرد اجتماعي و مسؤوليت هاي شغلي و وضعيت تحصيلي آنها تأثيرگذار باشد. با توجه به اينكه ميزانپيشرفت و افت تحصيلي يكي از معيارهاي كارآيي نظام آموزشي است، بررسي متغيرهاي تأثيرگذار بر آن ضرورت مي يابد. اين مطالعه به روش اپيدميولوژيك تحليلي در سال 1392 بين 195 نفر از دانشجويان پزشكي دانشگاه علوم پزشكي جندي شاپور اهواز انجام شده است. در اين مطالعه از پرسشنامه ي سلامت روان و پرسشنامه ي استفاده مفرط از تلفن همراه و ميانگين معدل دو نيمسال آخر جهت بررسي موفقيت تحصيلي استفاده شده است و اطلاعات حاصل شده توسط نرم افزار SPSS آناليز شده است. يافته ها بيانگر آن است كه موفقيت تحصيلي و ميزان استفاده از تلفن همراه در دختران بيشتر از پسرهاست )به ترتيب p=0.015 و p =0.030 ( و پسرها از سلامت روان بهتري نسبت به دخترها برخوردارند ) (p =0.037 . بين ميزان استفاده از تلفن همراه و موفقيت تحصيلي رابطه معناداري وجود نداشته )ضريب همبستگي پيرسون = 015 / 0 )ولي بين سلامت روان و ميزان استفاده از تلفن همراه رابطه مشهودي وجود دارد و هر چه ميزان استفاده از تلفن همراه بيشتر باشد، فرد از سلامت روان كمتري برخوردار است ) spirman rho=0.38 (. همچنين بين سلامت روان و موفقيت تحصيلي نيز ارتباط معنادار يافت نشد. تأهل نيز اثري بر موفقيت تحصيلي و سلامت روان و ميزان استفاده از تلفن همراه ندارد.