موانع انجام فعاليت هاي پژوهشي در دانشگاه از ديدگاه دانشجويان دانشگاه علوم پزشكي گلستان

انجام پژوهش، نه تنها نشانه ي اعتلاي كشورهاست، بلكه يكي از مهمترين عوامل توسعه در دنياي امروزي محسوب مي شود. راهبري تحقيقات از اركان اصلي نظام آموزش عالي به شمار مي رود. اهميت دادن به امر تحقيقات خود كفايي و استقلال واقعي به ارمغان مي آورد در حالي كه بي توجهي به آن، منجر به پرداخت هزينه گزاف خواهد شد. پژوهش حاضر در راستاي بررسي ديدگاه دانشجويان در خصوص موانع انجام فعاليت هاي پژوهشي انجام شد. روش تحقيق توصيفي تحليلي بود، جامعه آماري 2263 نفر بود كه 332 نفر به روش نمونه گيري طبقه اي انتخاب شدند. ابزار گردآوري، پرسشنامه دانشگاه علوم پزشكي اراك بود، كه شامل 29 سؤال براي دانشجويان داراي سابقه ي فعاليت پژوهشي و 18 سؤال براي دانشجويان بدون سابقه ي پژوهشي است كه با آلفاي كرنباخ 84% و دانشجويان غير محقق با آلفاي كرنباخ 89% تأييد شد. آزمون هاي توصيفي نظير: فراواني، انحراف معيار، ميانگين و استنباطي نظير من ويتني و تيتست مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته ها نشان داد كه از ديدگاه دانشجويان، بين دو گروه در خصوص انجام فعاليت هاي پژوهشي در دو حيطه ي عمومي و فردي تفاوت معناداري وجود نداشت (0.001 gt;p). ولي در حيطه‌ي سازماني تنها در پاسخ به پرسش عدم وجود هسته ي تحقيقاتي در بين دو گروه اختلاف معنادار وجود داشت. بيشترين موانع از نظر دانشجويان داراي سابقه ي پژوهش در حيطه ي سازماني ضعف در دستيابي به اينترنت و بانك هاي الكترونيكي و در حيطه ي فردي، فشردگي واحدهاي درسي و از ديدگاه دانشجويان بدون سابقه ي پژوهش در حيطه ي سازماني ضعف در سيستم تشويقي و در حيطه‌ي فردي، فشردگي واحد درسي ذكر شد ولي به تفكيك جنس، مقطع و مدرك تحصيلي رابطه ي معناداري ديده نشد. بنابراين با توجه به اهميت پژوهش و نتايج، اولويت بندي موانع تحقيق جهت حل آن ضروري به نظر مي رسد.