مقايسه ي شاخص كيفيت خواب و خرده مقياس هاي (تأخير در به خواب رفتن، طول مدت خواب و خواب مفيد) در بين دانشجويان داراي وضعيت تحصيلي خوب، متوسط و مشروط

مشكلات مرتبط با خواب به عنوان يك موضوع سلامت عمومي به خصوص در بين دانشجويان دانشگاه ناشناخته مي ماند. هدف اين تحقيق بررسي وضعيت كيفيت خواب و مقايسه ي آن در بين دانشجويان دانشگاه علوم پزشكي تبريز بود. اين پژوهش يك مطالعه ي توصيفي است كه به روش علي مقايسه اي انجام شده است. آزمودني هاي پژوهش شامل 168 دانشجو (71 نفر با وضعيت تحصيلي خوب، 81 نفر با وضعيت تحصيلي متوسط و 16 نفر با وضعيت تحصيلي مشروط) شاغل به تحصيل در مقاطع تحصيلي كارشناسي و دكتراي حرفه اي عمومي دوره ي روزانه در نيم سال تحصيلي دوم 90 89 بودند كه با روش نمونه‌گيري تصادفي طبقه اي انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل پرسش نامه ي 18 آيتمي كيفيت خواب پتزبورگ (1989) و فرم اطلاعات جمعيت شناختي بود. داده ها توسط آزمون هاي كروسكالواليس و تحليل واريانس تجزيه و تحليل شدند. شيوع كيفيت خواب ضعيف 57.1 درصد در مقايسه با 42.9 درصد نمونه كه كيفيت خواب خوب داشتند. ميانگين كل نمرات دانشجويان در شاخص كيفيت خواب (3.11±6.15) كه بالاتر از دامنه به هنجار مي باشد. در مقايسه ي گروه ها در شاخص كيفيت خواب و خرده مقياس خواب مفيد تفاوت ها معنادار ولي در تأخير در به خواب رفتن و طول مدت خواب تفاوت ها معنادار نبود. بيش از نيمي از دانشجويان كيفيت خواب ضعيفي داشتند و رابطه ي كيفيت خواب با عملكرد تحصيلي معناداري بود. مي تواند در كنار مهارت هاي زندگي اهميت كيفيت و كميت خواب در فرايند يادگيري و تحصيل را نيز به دانشجويان آموزش داد.