باورهاي خودكارآمدي تحصيلي و سرزندگي تحصيلي؛ نقش درآميزي با كار مدرسه و جنس

هدف پژوهش حاضر، شناخت رابطه ي باورهاي خودكارآمدي تحصيلي و سرزندگي تحصيلي از طريق نقش ميانجي درآميزي با كار مدرسه و تفاوت هاي بين دو جنس در اين متغيرها بود. از طريق نمونه برداري تصادفي خوشه اي، 384 دانش آموز دبيرستاني مدارس دولتي شهر پل دختر (198 پسر، 186 دختر) انتخاب شدند. شركت كنندگان مقياس هاي باورهاي خودكارآمدي تحصيلي، درآميزي با كار مدرسه و پرسشنامه ي سرزندگي تحصيلي را تكميل كردند.ابزارها از روايي و پايايي مطلوبي برخوردار بودند. تحليل داده ها نشان داد كه باورهاي خودكارآمدي تحصيلي با سرزندگي تحصيلي رابطه ي معنادار دارد (R^2=0.19, β= 0.44, P 0.0001) و از طريق درآميزي با كار مدرسه نيز قادر به پيش بيني سرزندگي تحصيلي مي باشد (β= 0.43, P 0.0001) و جنس نمي تواند رابطه ي اين متغيرها را تعديل كند (N.S؛ 0.63=Zr). همچنين، نتايج نشان داد كه ميزان باورهاي خودكارآمدي تحصيلي دختران به طور معناداري بالاتر از پسران است. بر اين اساس مي توان گفت باورهاي خودكارآمدي تحصيلي با ارتقاي ضريب درآميزي با كار مدرسه، به افزايش سرزندگي دانش آموزان كمك مي كند. نتايج در قالب نظريه ي شناختياجتماعي بندورا، الگوي شناختي لازاروس و ويژگي هاي خاص بافت اجتماعي اثرگذار بردانش آموزان دبيرستاني در ايران مورد بحث قرارگرفتند.