بررسي و مقايسه تأثير عامل آموزش ، پژوهش، انگيزه، ظرفيت ونگرش بر كار آفريني دانشجويان

نظام آموزشي ما بايد به اين سو هدايت شود كه افرادي كه فارغ التحصيل مي شوند ويژگي‌هاي كارآفريني را داشته باشند، اين امر مستلزم برنامه‌ريزي و هدايت فعاليت‌هاي آموزشي و پژوهشي مراكز آموزش عالي به سمت كارآفريني است برنامه ريزي درسي در دانشگاه‌ها بايستي از يك طرف مبتني بر آخرين تحولات علمي در رشته‌هاي مربوطه و از سوي ديگر متناسب با نياز واحدهاي صنعتي باشند. اين تحقيق از منظرشناسايي ماهيت و روش در زمره تحقيقات توصيفي و بر مبناي هدف كاربردي است. جامعه آماري 7853 نفر از دانشجويان بودند، كه با استفاده از روش نمونه گيري متناسب با حجم تعداد 384 نفر از طريق جدول مورگان انتخاب شدند ابزار جمع‌آوري داده‌هاي تحقيق پرسشنامه محقق ساخته بود كه روايي آن توسط اساتيد كارآفريني تأييد شد و براي پايايي آن ضريب آلفاي كرونباخ استفاده گرديد (971%) كه بيانگر مناسب بودن ابزار تحقيق بود براي مقايسه تأثيرگذاري متغيرها از تكنيك مدل يابي معادلات ساختاري با كاربرد نرم افزار ليزرل، آزمون t تك نمونه اي و آزمون فريد من استفاده گرديد برازش مدل از طريق شاخصهاي برازندگي مورد برازش قرار گرفت در نتيجه تمامي متغير هاي تحقيق با بار عاملي بالاي 30 و آزمون t بالاتر از 96/1 مورد تأييد و تأثير مثبتي بر كارآفريني دانشجويان دارند در مقايسهt تك نمونه اي و آزمون فريد من عامل انگيزش و در معادلات ساختاري عامل نگرش با بار عاملي64. داراي بيشترين تأثير بركارآفريني دانشجويان مي باشد وبالاترين رتبه را دارد.