بررسي سطوح نياز و انتظار از شغل در بين دانشجويان كاردرماني دانشگاه هاي شهر تهران

انتظارات افراد از شغل يكي از فاكتور هاي اصلي تعيين كننده ي ارتباط بين افراد و سازمان است. ايجاد انگيزه در كار، پاسخ دهي به نيازهاي افراد از شغل و همچنين تأمين مسيرهاي شغلي مطلوب، نيازمند بررسي سطوح نياز و شناسايي انتظارات افراد از شغل است. لذا شناسايي نيازها و انتظارات دانشجويان هر حرفه از شغل ضروري بنظر مي رسد. براي كسب اين مهم و با توجه به مطالعات اندك در اين زمينه خصوصاً در ايران، در اين پژوهش سعي گرديد كه سطوح نياز و انتظارات دانشجويان كاردرماني از شغل مورد بررسي قرار گيرد. پژوهش حاضر از نوع توصيفي مقطعي در سال 1393 انجام گرفته است. جامعه ي آماري شامل دانشجويان كاردرماني دانشگاه هاي شهر تهران مي باشد. براي بررسي انتظارات و سطوح نياز دانشجويان كاردرماني، از پرسشنامه ي نيازها طراحي شده توسط گوردن و پرسشنامه ي انتظار از شغل طراحي شده توسط لازير استفاده گرديد. دادهها با استفاده از برنامهي SPSS ورژن 19 مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. در اين مطالعه 107 نفر شركت نمودند. بالاترين ميانگين امتياز در پرسشنامه نياز گوردن، مربوط به نياز به امنيت(0.72 ± 4.61) و كمترين امتياز مربوط به نياز اجتماعي(0.62 ± 4.08) مي باشد. در پرسشنامه ي لازير، ميانگين امتيازات عوامل بهداشتي 2.20 ± 27.76 و عوامل انگيزشي 2.68 ± 26.14 بدست آمد. نتايج مطالعه نشان داد كه از نظر دانشجويان، عوامل بهداشتي نسبت به عوامل انگيزشي در اولويت است. ترتيب اهميت ابعاد نياز از ديد آنان شامل نياز امنيت(بيشترين)، نياز احترام، نياز استقلال، نياز خودشكوفايي و نياز اجتماعي(كمترين) مي باشد.