بررسي ارتباط ميان هوش معنوي و هوش هيجاني در دانشجويان پرستاري دانشكده علوم پزشكي آبادان

Exploring Relationship between Spiritual Intelligence and Emotional Intelligence in Students in Abadan School of Medical Sciences

مقدمه و هدف: هوش معنوي از مجموعه اي از توانايي ها و علايق معنوي، ويژگيهاي شخصيتي، توانايي هاي شناختي خاص و فرايندهاي عصب شناختي به دست مي آيد. هوش هيجاني جديدترين تحول در زمينه فهم رابطه ميان تعقل و هيجان است. در اين ارتباط، پژوهش حاضر با هدف بررسي رابطه بين هوش هيجاني و هوش معنوي دانشجويان كارشناسي رشته پرستاري دانشكده علوم پزشكي آبادان انجام شد. روش كار: در پژوهش توصيفي- همبستگي حاضر حجم نمونه معادل 125 نفر برآورد شد. روش نمونه گيري مورد استفاده در اين پژوهش، تصادفي ساده بود. اطلاعات توسط پژوهشگر و با استفاده از پرسشنامه هاي هوش هيجاني Baron و هوش معنوي King جمع آوري گرديدند. بايد عنوان نمود كه روايي و پايايي هر دو پرسشنامه مورد تأييد قرار گرفت. در نهايت، داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون هاي ضريب همبستگي Pearson و رگرسيون تحليل شدند. يافته ها: بين هوش هيجاني و هوش معنوي دانشجويان رابطه مثبت و معناداري وجود داشت ( 05 / P<0). بين مقياس هاي بين فردي، سازگاري و خلق عمومي با هوش معنوي نيز رابطه معناداري به دست آمد( 05 / P<0) ؛ اما بين مقياس هاي درون فردي و مديريت استرس با هوش معنوي رابطه معناداري وجود نداشت( 0 / P>0). شايان ذكر است كه تمامي مؤلفه هاي هوش هيجاني قادر به پيش بيني هوش معنوي بودند. نتيجه گيري: با تقويت هوش هيجاني در دانشجويان مي توان هوش معنوي را در آن ها تقويت كرد وبه بهبود جو معنوي و نگرش مثبت دانشجويان كمك نمود. در اين ارتباط، مسئولان آموزشي دانشگاه مي توانند با ارائه آموزش هاي لازم به تقويت هوش معنوي و هيجاني دانشجويان كمك كنند.

Introduction and purpose: Spiritual intelligence is obtained from a set of spiritual abilities and interests, personality traits, special cognitive abilities, and neurological processes. Emotional intelligence is a revolutionary development in understanding the relationship between intellection and emotion. This study was carried out to investigate the relationship between emotional intelligence and spiritual intelligence in undergraduate nursing students of Abadan School of Medical Sciences. Methods: This descriptive correlational study was conducted on a total of 125 subjects. The sampling technique was simple random sampling. The data were collected utilizing the Bar-On emotional intelligence and King spiritual intelligence questionnaires. The validity and reliability of both questionnaires were approved. Eventually, the data were analyzed using Pearson correlation coefficient and regression tests by SPSS 16. Results: There was a positive and significant relationship between emotional intelligence and spiritual intelligence among students (P<0/05). Moreover, there was a significant correlation between interpersonal scales, adaptation, and temperament with spiritual intelligence (P<0/05). However, there was no meaningful relation between intrapersonal scales and stress management with spiritual intelligence (P>0/0). It should be noted that all the components of emotional intelligence were able to predict spiritual intelligence. Conclusion: Through the enhancement of emotional intelligence in students, spiritual intelligence can be strengthened and improve the spiritual atmosphere and positive attitudes of students. Therefore, the educational staff of Abadan School of Medical Sciences can help students with providing necessary trainings regarding the increase of spiritual and emotional intelligence.