اثربخشي گروه درماني مبتني بر كيفيت زندگي بر تاب آوري زنان مبتلا به اختلال مصرف مواد افيوني

The Effectiveness of Group Therapy Based on Quality of Life on Resilience of Women with Opioid Use Disorder

امروزه مصرف موادومشكلات ناشي از آن يكي از معضلات جهاني است كه علاوه برمردان، زنان نيز درگيرآن شده اند، نبود ويژگي تاب آوري ميتواند احتمال مصرف را درموقعيتهاي پراسترس زندگي بالا ببرد. ازطرفي كيفيتزندگي وتابآوري رابطه مثبت ومعنادار دارند؛ بنابراين، هدف پژوهش حاضر بررسي اثربخشي گروه درماني مبتني بركيفيت زندگي برتابآوري زنان داراي اختلال مصرف مواد افيوني است. روش كار: پژوهش ازنوع شبه آزمايشي با پيش آزمون-پس آزمون وگروه كنترل است، 26 نفر از زنان مبتلا به اختلال مصرف مواد به شيوه نمون گيري دردسترس هدفمند انتخاب شدند و به طور تصادفي در دوگروه آزمايش وكنترل قرارگرفتند. ابتدا براي هردوگروه، پرسشنامه تاب آوري كانروديويدسون، اجرا شد، سپس 10 جلسه گروه درماني مبتني بركيفيت زندگي براي گروه آزمايش، برگزارشده و گروه كنترل به همين تعداد، درمانهاي روتين مركز را دريافت نمودند، نهايتا، از هردوگروه پس آزمون به عمل آمد. درطول اجرا 4 نفر از پژوهش خارج شده و نتايج حاصل از 22 نفر با نرمافزار آماري SPSS 16 تجزيه و تحليل شد. يافته ها: ميانگين سني آزمودنيهاي پژوهش 32 / 29 با انحراف استاندارد 70 / 3 است. همچنين بيشتر افراد پژوهش متاهل 5 / 54% و داراي تحصيلات بين سيكل تا ليسانس بودند. آزمون t مستقل، در سطح معني داري 05 / 0 نشان داد تابآوري گروه آزمايش بهطور معناداري از گروه كنترل، بالاتر بود. اين درحالي است كه تفاوت معناداري بين نمرات تاب آوري آنها در پيش آزمون وجود نداشت. نتيجه گيري: گروه درماني مبتني بر كيفيت زندگي سبب افزايش تاب آوري زنان داراي اختلال مصرف مواد ميشود. افراد معتاد هنگام تجربه عوامل استرسزا، مستعد مصرف مواد ميشوند، افزايش تاب آوري در اين افراد ميتواند توانايي مقاومت دربرابر استرس را بالا برده و احتمال لغزش را كاهش دهد.

Nowadays opioid abuse is one of the universal problems that in addition to men, women are also involved in it, the lack of resilience characteristic can increase the probability of using in the full of stress situations of life. On the other hand, there is a significant and positive relation between quality of life and resilience. So, that purpose of this study is investigation of effectiveness of group therapy based on quality of life on resilience of women with opioid use disorder. Methods: This study is a kind of quasi-experimental or pretest- posttest with control group, 22 women with substance use disorder were chosen in a purposive accessible sampling method and stood randomly in two groups’ namely experimental group and control group. At first, resilience questionnaire of Kenner and Davidson was performed. Then 10 sessions of group therapy based on quality of life for experiment group were held and the control group, receive the same number of session of the routine treatments of the center, finally, both groups were given the post test. Data analysis were done through statistical SPSS 16 (P < 0/05). Results: The average age of subjects of study was 29/32 with a standard deviation of 3/70; also, most participants were married (54/5%), their educational levels were middle school education up to graduate education. the independent t-test with the significant level of P < 0/05, showed resiliency of the experimental group who received group therapy based on quality of life was significantly higher than the control group. However, there was no significant difference between their resiliency scores in the pre-test. Conclusions: Group therapy based on quality of life will cause increase of resilience of women with substance use disorder. Addict people when experiencing stressor are disposed to substance use. Increasing resilience in these individuals can increase the ability to withstand stress and reduce the likelihood of lapse.