اثر بخشي شناخت درماني هستي نگر بر خستگي، نشانگان افت روحيه و استرس ادراك شده بيماران مبتلا به مولتيپل اسكلروزيس (MS)

Effectiveness of Cognitive-Existential Therapy on Fatigue, Demoralization Syndrome and Perceived Stress in Patients with Multiple Sclerosis (MS

مولتيپل اسكلروزيس يكي از شايع ترين بيماري هاي مزمن سيستم عصبي مركزي است كه عوارض جسمي و رواني بيماري و استرس هاي ناشي از آن تمام جنبه هاي زندگي فرد بيمار را تحت تاثير قرار مي دهد. هدف اين پژوهش بررسي اثربخشي شناخت درماني هستي نگر بر خستگي، نشانگان افت روحيه و استرس ادراك شده بيماران مبتلا به مولتيپل اسكلروزيس بود. روش روش پژوهش حاضر از نوع آزمايشي با طرح پيش آزمون و پس آزمون با گروه كنترل است، جامعه آماري اين پژوهش شامل كليه افراد مبتلا به بيماري ام اس كه در بهار 97-1396 به انجمن ام اس ايران مراجعه كرده بودند كه تعداد 24 نفر از افراد مبتلا به ام اس به عنوان نمونه به شيوه نمونه گيري مبتني بر هدف براساس مصاحبه نيمه ساختار يافته انتخاب شدند و به صورت تصادفي در دو گروه مداخله (12 نفر) و كنترل (12 نفر) قرار گرفتند. گروه مداخله 10 جلسه هفتگي اثربخشي شناخت درماني هستي نگر را دريافت كردند. ابزارهاي مورداستفاده پرسشنامه نشانگان افت روحيه كيسان(2004)، مقياس تاثير خستگي و پرسشنامه استرس ادراك شده كوهن و همكاران (1983)بود. براي تجزيه وتحليل داده ها از تحليل كوواريانس چند متغيره استفاده گرديد. يافته ها گروه آزمايش و كنترل براساس ويژگي هاي جمعيت شناختي سن(سال) (P<0.65)، مدت زمان تشخيص مبتلا به بيماري (سال) (P<0.87)، وضعيت تاهل(P<0.56)، سطح تحصيلات(P<0.57)، وضعيت شغلي(P<0.45) همگن سازي شده بودند. شناخت درماني هستي نگر بر كاهش نمره هاي خستگي جسماني (P< 0.01 و 45/12 =(21 و1)F)، خستگي شناختي (P< 0.01 و 35/14 =(21 و1)F)، خستگي اجتماعي(P< 0.01 و 16/8 =(21 و1)F)، نشانگان افت روحيه (P< 0.01 و 28/41 =(21 و1)F) و استرس ادراك شده (P< 0.01 و 75/25 =(21 و1)F) موثر بود. نتيجه گيري نتايج پژوهش حاضر نشان داد كه بهره گيري از رويكرد شناخت درماني هستي نگر توانسته است به بهبود وضعيت خستگي، نشانگان افت روحيه و استرس ادراك شده بيماران مولتيپل اسكلروزيس كمك نمايد و سلامت عمومي آنها را ارتقا بخشد. بنابراين مي توان آن را به عنوان يك روش مداخله اي مفيد براي بهبود نشانگان خستگي، نشانگان افت روحيه و استرس ادارك شده در بيماران مبتلا به ام.اس به كار برد.

Background and Aim: Multiple sclerosis is one of the most common chronic diseases in the central nervous system, which affects the physical and psychological complications of the disease and its associated stress all aspects of the patient's life. The purpose of this study was to investigate the effectiveness of ontological cognitive therapy on fatigue, morbidity and perceived stress symptoms in patients with multiple sclerosis. Materials and Methods: The method of the present study was experimental design with pretest and post-test design with control group. The statistical population of this study included all people with illness who referred to Iran Society of Iran in the spring of 2016- 17, with 24 patients MS patients were selected as sample based on objective sampling based on semi-structured interviews and randomly divided into two groups of intervention (12 subjects) and control (n = 12). The intervention group received 10 weekly sessions on the effectiveness of Cognitive-Existential Therapy. The instruments used were Kissane's demoralization Syndrome (2004), Fatigue Scale and Perception Stress Questionnaire (Coon et al., 1983). Multi-variable covariance analysis was used to analyze the data. Results: The experimental and control groups were based on demographic characteristics of age (years) (P <0/65), duration of diagnosis (years) (P <0/87), marital status (P <0/56), level Education (P<0/57), job status (P<0/45) were homogenized. Cognitive-Existential Therapy was used to decrease the scores of physical Fatigue (P<0.01, F=12.45), cognitive fatigue (P<0.01, F=14.35) social Fatigue (P<0.01, F= 8.13), and demoralization Syndrome (P<0.01 , F= 41.28) perceived stress (P <0.01 , F=25.75) were effective. Conclusion: The results of this study showed that using Cognitive-Existential Therapy has been able to improve the status of fatigue, demoralization syndrome e and perceived stress in patients with multiple sclerosis and promote their general health. Therefore, it can be used as an effective interventional technique for improving fatigue, demoralization syndrome and stress symptoms in patients with MS.