تأثير تحريك موزون ديداري بر پارامترهاي كينماتيكي راه‌رفتن بيماران مبتلابه مالتيپل اسكلروزيس

هدف اين مطالعه، بررسي تأثير تحريك موزون ديداري بر پارامترهاي كينماتيكي راه‌رفتن بيماران مبتلابه مالتيپل اسكلروزيس بود. تعداد 18 بيمار مبتلابه مالتيپل اسكلروزيس (پنج مرد و 13 زن) با امتياز گسترش‌يافته وضعيت ناتواني سه تا شش به شيوه نمونه‌گيري دردسترس و هدفمند انتخاب شدند. بيماران به‌صورت تصادفي در دو گروه تجربي و كنترل قرار گرفتند. براي گروه تجربي، تمرينات شامل راه‌رفتن با تحريك موزون ديداري و براي گروه كنترل، شامل راه‌رفتن بدون تحريك بود. تمرينات به‌مدت سه هفته، سه جلسه در هفته و هر جلسه 30 دقيقه انجام شدند. قبل و بعد از تمرينات، طول گام، زمان گام، زمان دواتكايي، آهنگ و سرعت راه‌رفتن توسط دستگاه تجزيه‌وتحليل حركتي اندازه‌گيري شد. تحليل داده‌ها با استفاده از مدل آناليز كوواريانس و روش ناپارامتري بوت‌استرپ در مدل آناليز كوواريانس انجام شد. يافته‌ها نشان داد كه تمرين راه‌رفتن با تحريك موزون ديداري به 36 درصد بهبودي در طول گام، 22 درصد در زمان گام، 41 درصد در زمان دواتكايي، 29 درصد در آهنگ و 80 درصد در سرعت راه‌رفتن بيماران مبتلابه مالتيپل اسكلروزيس منجر شد؛ اما بين گروه تجربي و گروه كنترل تفاوت معناداري در بهبود طول گام، زمان گام، زمان دواتكايي، آهنگ و سرعت راه‌رفتن مشاهده نشد (P 0/05)؛ بنابراين، تمرين راه‌رفتن با تحريك موزون ديداري را مي‌توان به‌عنوان يك روش درمان مكمل براي بهبود عملكرد راه‌رفتن بيماران مبتلابه مالتيپل اسكلروزيس پيشنهاد كرد.