تأثير نوع كانون توجه و فراواني بازخورد بر دانش آشكار و يادگيري پرتاب آزاد بسكتبال

هدف پژوهش حاضر، بررسي تأثير نوع كانون توجه و فراواني بازخورد بر دانش آشكار و يادگيري پرتاب آزاد بسكتبال بود. تعداد 50 دانش‌آموز به روش نمونه‌گيري دردسترس به‌عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند. بعد از اجراي پيش‌آزمون، آزمودني‌ها به روش تصادفي در پنج گروه آزمايشي (بازخورد تمركز دروني با فراواني 100 درصد، بازخورد تمركز دروني با فراواني 33 درصد، بازخورد تمركز بيروني با فراواني100 درصد، بازخورد تمركز بيروني با فراواني 33 درصد و كنترل) قرار گرفتند. در مرحله اكتساب، گروه‌هاي آزمايشي شش دسته 10 كوششي (هر روز دو دسته 10 كوششي و درمجموع، 60 كوشش) در يك هفته و در سه جلسه آموزش انجام دادند؛ به‌طوري‌كه  كانون توجه مرتبط با بازخورد (دروني يا بيروني) را با فراواني (33 درصد يا 100 درصد) دريافت كردند. بعد از 72 ساعت، آزمون‌هاي يادداري و انتقال با دسته‌هاي 10 كوششي و سنجش دانش آشكار آزمودني‌ها انجام شد. دقت پرتاب با روش هاردي و پارفيت (1991) و دانش آشكار ازطريق پرسش‌نامه ارزيابي شد. براساس نتايج، تحليل واريانس با اندازه‌گيري مكرر تأثير معنا‌دار دسته كوشش را در همه گروه‌هاي آزمايشي پژوهش به‌جز گروه كنترل نشان داد (P 0/05). تفاوت معناداري بين گروه‌هاي پژوهش در آزمون‌هاي يادداري و انتقال مشاهده شد (P 0/05 ). بين نوع دانش آشكار گروه‌هاي تمركز بيروني و دروني تفاوت معنا‌داري بود (P 0/05)؛ اما بين تعداد آن‌ها تفاوت معنا‌داري وجود نداشت (P 0/05).يافته‌ها نشان داد كه در گروه‌هاي بازخورد تمركز بيروني، تجمع معنادار دانش آشكار بيروني مانع از تجزيه فرايندهاي خودكار مي‌شود.