اثر كانون توجه دروني و بيروني بر نوسان در تكاليف قامتي و فراقامتي در سالمندان

مطالعات قبلي نشان داده‌اند كه كنترل قامتي مي‌تواند با هدايت توجه اجراكننده به آثار حركات خود (تمركز خارجي) به‌جاي حركات بدن كه ايجادكننده اين آثار هستند (تمركز داخلي)، بهبود يابد. هدف از انجام اين پژوهش، ارزيابي تأثير تمرين تعادلي و تمركز توجه اتخاذشده در تكاليف قامتي و فراقامتي بر كنترل قامتي بود. تعداد 20 مرد مسن (5.77 ± 59.27 سال) به‌صورت تصادفي انتخاب شدند و در يك طرح پيش‌آزمونپس‌آزمون يك‌گروهي شركت كردند. پروتكل تمرين تعادلي شامل 16 جلسه 30 دقيقه‌اي انجام آزمون رومبرگ تعديل‌شده بود. مؤلفه‌هاي مركز فشار، جابه‌جايي مركزي پيراموني و قدامي خلفي تعادل شركت‌كنندگان، در دو تكليف قامتي و فراقامتي در دو شرايط تمركز توجه دروني و بيرونيدر مراحل پيش‌آزمون و پس‌آزمون با استفاده از سيستم پايداري بايودكس (BSS) سنجيده شدند. تكليف قامتي شامل ايستادن روي دستگاه بايودكس در حالت عادي و تكليف فراقامتي شامل نگهداري ظرفي پر از آب و ايستادن روي دستگاه بايودكس بود. توجه نيز با متمركزكردن توجه شركت‌كنندگان به نقطه‌اي خارج از بدن و توجه به كاهش نوسان‌هاي بدن درحين انجام تكاليف، دست‌كاري شد. در بخش آمار استنباطي از آزمون تحليل واريانس با اندازه‌هاي تكراري و آزمون پيگردي بونفروني براي بررسي جايگاه تفاوت‌ها در سطح معناداري P 0/05، ازطريق نرم‌افزار اس.پي.اس.اس. نسخه 22 استفاده شد. نتايج پژوهش حاضر، تأثير مثبت تمرين تعادلي بر تمامي مؤلفه‌هاي كنترل قامتي را نشان داد. همچنين، نتايج نشان داد كه تمركز توجه بيروني نسبت به تمركز توجه دروني به كاهش نوسان‌هاي قامتي در هر سه مؤلفه كنترل قامت منجر مي‌شود. اين مطالعه نشان داد كه به‌كارگيري فرايندهاي كنترل خودكار مي‌تواند به‌سادگي با هدايت توجه اجراكنندگان به دور از حركات بدن خود تسهيل شود.