مقايسه اثر رقابت فردي و گروهي بر اكتساب و يادداري يك مهارت ورزشي

ازبين شيوه هاي مختلف رقابت، مطالعات متعددي آثار نسبي رقابت فردي و گروهي را بر تكاليف شناختي، بهبود تصميم گيري و اجراي مهارت هاي ورزشي بررسي كرده اند؛ باوجوداين، آثار انواع مختلف رقابت بر يادگيري مهارت هاي ورزشي بررسي نشده است. هدف اصلي از انجام پژوهش حاضر، مقايسه آثار رقابت فردي و گروهي بر اكتساب و يادداري سرويس چكشي واليبال بود. تعداد 40 دانش آموز دوره متوسطه دوم (1816 سال) كه تجربه اي در اين مهارت نداشتند، به صورت دردسترس انتخاب شدند. با توجه به نمرات پيش آزمون، شركت كنندگان به دو محيط رقابت فردي و گروهي تقسيم شدند. شركت كنندگان هر دو گروه تكليف را در 10 جلسه تمرين كردند. پيش‌آزمون قبل از مداخله، آزمون هاي اكتساب در مرحله اكتساب و آزمون‌هاي يادداري فوري و تأخيري بعد از مداخله اجرا شدند. براي اندازه‌گيري اجراي شركت‌كنندگان از آزمون سرويس واليبال ايفرد (1984) استفاده شد. براي تحليل‌داده ها، آزمون تي نمونه هاي مستقل و آزمون تحليل واريانس با تكرار سنجش در سطح معناداري 05/0 استفاده شد. نتايج نشان داد كه در مرحله اكتساب بين گروه‌هاي موردمطالعه تفاوت معناداري وجود نداشت؛ اما در مرحله يادداري، ميانگين امتيازهاي گروه رقابت گروهي به‌طور معناداري بهتر از گروه رقابت فردي بود. بنابر نتايج پژوهش مي توان اذعان كرد كه يادگيري سرويس چكشي واليبال در محيط رقابت گروهي نسبت به رقابت فردي بهتر است. معلمان و مربيان مي توانند براي استفاده از نوع رقابت در محيط تمرين براي آموزش سرويس واليبال به دانش‌آموزان نوجوان، به يافته‌ هاي اين پژوهش توجه نمايند