خستگي ذهني اثر بازخورد به كوشش‌هاي موفق در يادگيري حركتي را تخريب مي‌كند

خستگي ذهني يك حالت روان‌شناختي است كه به‌وسيله دوره‌هاي طولاني فعاليت‌هاي شناختي ايجاد مي‌شود. تأثير خستگي ذهني بر اجراي مهارت‌هاي حركتي شناخته ‌شده است؛ اما تأثير آن بر يادگيري مهارت‌هاي حركتي كمتر بررسي ‌شده است؛ براين‌اساس، هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسي نقش خستگي ذهني بر اثربخشي بازخورد به كوشش‌هاي موفق در يادگيري تكليف توليد نيرو بود. بدين‌منظور، ۴۴ پسر غيرورزشكار (۲۵۱۸ سال) براساس خستگي ذهني و نوع بازخوردبه چهار گروه تقسيم شدند. براي ايجاد خستگي ذهني از نرم‌افزار استروپ استفاده شد و براي اطمينان از وقوع خستگي ذهني از پرسش‌نامه‌هاي چند بعدي سنجش خستگي و مقياس خودگزارشي بينايي استفاده شد. شركت‌كنندگان در مرحله اكتساب در ۱۲ دسته شش‌كوششي به توليد نيروي ملاك پرداختند. آزمون‌هاي يادداري فوري و انتقال يك، ۱۰ دقيقه بعد و آزمون انتقال دو، ۲۴ ساعت بعد از مرحله اكتساب و بدون ارائه بازخورد اجرا شدند. براي تحليل داده‌ها در مرحله اكتساب، از آزمون تحليل واريانس مختلط با اندازه‌گيري‌هاي مكرر و در آزمون‌هاي يادداري و انتقال، از آزمون تحليل واريانس دوطرفه استفاده شد. يافته‌هاي پژوهش حاضر نشان داد كه در مرحله اكتسابفقط اثر بلوك‌هاي تمريني معنا‌دار بودو تمام گروه‌ها درطي مرحله اكتساب به‌صورت مشابهي پيشرفت معنا‌دار داشتند. نتايج آزمون‌هاي يادداري و انتقال نيز نشان داد كه اثر اصلي خستگي ذهني معنا‌دار بود؛ اما اثر اصلي بازخورد و تعامل خستگي ذهني با بازخورد (به‌جز در آزمون يادداري) معنا‌دار نبود. يافته‌ها نشان مي‌دهد كه احتمالاً خستگي ذهني موجب ازبين‌رفتن مزاياي بازخورد به كوشش‌هاي موفق و كاهش يادگيري مي‌شود.