عنوان مقاله :
مقايسه فراواني تظاهرات دهاني بيماران ديابتي و افراد غير ديابتي
عنوان به زبان ديگر :
Comparison of Oral Manifestation Frequency in Diabetic Patients and Nondiabetic Persons
پديد آورندگان :
شجاعي، ستاره دانشگا ه علوم پزشكي همدان - دانشكد ه دندانپزشكي - گروه پاتولوژي دهان و فك و صورت , بقائي، فهيمه دانشگا ه علوم پزشكي همدان - دانشكد ه دندانپزشكي - گروه پاتولوژي دهان و فك و صورت , نوربخش، علي , فردمال، جواد دانشگاه علوم پزشكي همدان - دانشكده بهداشت - گروه آمار زيستي و اپيدميولوژي , بصير شبستري، سميرا دانشگا ه علوم پزشكي ايران - دانشكده دندانپزشكي پرديس بين الملل - گروه بيماريهاي دهان
كليدواژه :
ديابت مليتوس و بيماري قند , تظاهرات دهاني , خشكي دهان , تظاهرات دهاني بيماران ديابتي و افراد غير ديابتي
چكيده فارسي :
ديابت مليتوس بعنوان يك بيماري متابوليك شايع اثرات متعدد در ارگان هاي مختلف بدن و تظاهرات وسيع الطيف متنوعي در دهان دارد. اما مطالعات محدود و بعضا متناقضي در اين زمينه صورت گرفته لذا اين مطالعه به منظور مقايسه فراواني تظاهرات دهاني در بيماران ديابتي و افراد غير ديابتي انجام شد.
مواد و روش ها
در اين مطالعه توصيفي تحليلي پس از كسب رضايت 140 بيمار ديابتي مراجعه كننده به مركز تحقيقات ديابت همدان و 140فرد غيرديابتي (كنترل) ارزيابي شدند. ضايعات دهاني (پلاك سفيد، ضايعات اريتماتوز، ضايعات سفيد قرمز، مدين رومبوئيد گلوسيت، زبان جغرافيائي، خشكي دهان، تراش[S1] (برفك) و انگولارچلايتيس) طبق معيارهاي كلينيكي تشخيص داده شدند. مشخصات نمونه ها و ضايعات دهاني آنها ثبت گرديد و توسط آزمون هاي كاي دو و دقيق فيشر و تي تست آناليز شد.
يافته ها
فراواني ضايعات دهاني رابطه آماري معناداري با جنسيت و نيز محل بروز (بجز زبان) بين دو گروه نشان ندادند. خشكي دهان، ضايعات سفيد و قرمز و زبان جغرافيائي بطور معناداري در افراد ديابتيك بيشتر تظاهر يافتند. تنها وجود برفك با مدت زمان ابتلا به ديابت رابطه آماري معناداري داشت. (0/024=P)
نتيجه گيري
فراواني ضايعات دهان در افراد ديابتيك بطور قابل توجهي بيشتر از گروه كنترل بود. ارتباط نزديك ما بين بيمار و تيم مراقبت سلامتي (پزشك و دندانپزشك) جهت تشخيص بموقع ضايعات دهاني ميتواند به ارتقاي سلامت دهان و نيز كيفيت زندگي بيماران و نهايتا كاهش بار مالي بيماري كمك كند.
چكيده لاتين :
Diabetes Mellitus (DM) is considered as one of the most frequent chronic
disease, which have numerous physical effects and a varity of manifestation in oral region
but limited and contaversied research done in this field. Thus, this study was aimed to
determine the comparison of oral manifestation frequency in diabetic patients and
nondiabetic persons.
Methods: In this cross-sectional Study, after obtaining consent form, 140 diabetic patients
which refered to Hamedan diabetic research center and 140 non-diabetic (control
subjects), were evaluated. Oral lesions (White plaque, Erythematous lesions, white and
red lesions, Median Rhamboid Glossitis, Geographic tongue, Xrestomia, angular cheilitis,
Trush) were diagnosed besed on clinical creteria. Data regarding oral lesions were
recorded and analyzed by Chi Squaire, Fischer and T-test.
Results: Prevalence of oral lesions doesn’t show significantl relation with sex and
location. Xrestomia, white and red lesions and Geographic tongue were manifestaed
significantly greater in DM patients. Only trush lesions had related with longer duration of
diabete. (p=0.024)
Conclusions: prevalence of oral lesions was significantly higher in diabetic patients than
controlled group. Close collaboration between the patient and health care team to rapid
diagnosis of oral lesions could lead to promotion of the patient’s oral health and quality of
life and also a decrese in the burden of disease.
عنوان نشريه :
نشريه دانشگاه علوم پزشكي البرز