نفي پوچي از منظر هستي‌شناختي در انديشه ملاصدرا

از اركان كشف ديدگاه ملاصدرا در مسئله فلسفه زندگي، شناخت معناي حيات و ابعاد و مؤلفه هاي آن است. در فرايند كشف اين نظريه، نقد ديدگاه رقيب و بديل نيز صورت خواهد گرفت. مسئله اصلي اين تحقيق كشف مواضع هستي شناختي صدرا در تحليل معناداري زندگي و به تبع آن نقد و نفي پوچي و بي معنايي زندگي است. درواقع در اين جستار در پي پاسخ به اين پرسش اساسي هستيم كه در نظام فكري ملاصدرا و مبتني بر رهيافت هستي شناسي او، پوچي و بي معنايي زندگي چگونه نفي مي شود؟ رهاورد به دست آمده بيانگر آن است كه با بازخواني ديدگاه ملاصدرا به اين نتيجه مي‌رسيم كه وي در زمره انديشمنداني است كه از نظريه فراطبيعت‌گرايانه در حوزه معناي زندگي دفاع مي‌كند. از ديگر نتايج و دست آوردهاي اين پژوهش آن است كه از منظر هستي‌شناختي، باور به مبدأ و معاد و ارائه استدلال‌هاي موجه و معقول در اين دو حوزه خواه‌ناخواه حيات آدمي را معنادار جلوه داده و به معناداري زندگي او منجر خواهد شد. بنيادي‌ترين مبنا در ميان مباني هستي‌شناسي، مسئله وجود خدا و توحيد و از پس آن معاد است. پژوهش پيش رو به شيوه توصيفي تحليلي ديدگاه صدرا را درباره معناداري حيات در پرتو باور به مبدأ و معاد بيان و در ادامه به تبيين و در پاره‌اي موارد بازخواني و حتي بازسازي ديدگاه او در نفي پوچي و بي‌معنايي از زندگي خواهد پرداخت.