بررسي اثر كاربرد سطوح نيتروژن و نسبت‌هاي كشت مخلوط نخودفرنگي (Pisum sativum) و كاهو (Lactuca sativa)

به‌منظور بررسي اثر كاربرد سطوح نيتروژن و نسبت‌هاي كشت مخلوط نخودفرنگي و كاهو، آزمايشي به‌صورت فاكتوريل در قالب طرح بلوك‌هاي كامل تصادفي با سه تكرار در دانشگاه گنبد كاووس در سال زراعي94-1393 اجرا گرديد. عامل‌هاي مورد بررسي شامل نيتروژن خالص در سه سطح: صفر، 25 و 50‌كيلوگرم در هكتار و الگوي كاشت در نُه سطح: كشت خالص نخودفرنگي، كشت مخلوط جايگزين 33، 50 و 67‌درصد كاهو، كشت مخلوط افزايش 33، 50، 67 و 100‌درصد كاهو و كشت خالص كاهو بود. الگوي كاشت و نيتروژن اثر معني‌داري بر ارتفاع، تعداد غلاف در بوته، تعداد دانه در غلاف، تعداد دانه در بوته، وزن100دانه، عملكرد بوته، وزن غلاف در بوته،‌ درصد پروتئين،‌ درصد كربوهيدرات محلول دانه و عملكرد كل داشت. ارتفاع بوته در تيمار‌هاي افزايشي بيش‌ از جايگزين و كشت خالص نخودفرنگي بود، اما تعداد غلاف در بوته، تعداد دانه در غلاف، تعداد دانه در بوته، وزن100دانه و وزن غلاف در بوته در تيمارهاي جايگزين و خالص بيشتر از افزايشي بود. بين دو تيمار مصرف 25 و 50‌كيلوگرم نيتروژن در هكتار در مورد اكثر صفات تفاوت معني‌داري مشاهده نشد. ‌درصد پروتئين در تيمار كشت خالص نخودفرنگي و تيمار جايگزين 33درصد كاهو به‌جاي نخودفرنگي بيش از ساير تيمارها بود.‌ درصد كربوهيدرات محلول در تيمار مخلوط جايگزين 67درصد كاهو به‌جاي نخودفرنگي و افزايش 67 و 100‌درصد كاهو به نخودفرنگي بيش از ساير تيمارها بود. به‌هر حال، عملكرد بوته نخودفرنگي در تيمار جايگزين 67‌درصد كاهو و 33‌درصد نخودفرنگي و همچنين 50‌درصد كاهو و 50‌درصد نخودفرنگي به‌‌ترتيب با 30.25 و 27.44‌گرم بيش از تيمارهاي ديگر بود. در كليه تيمارها و به‌خصوص تيمارهاي كشت مخلوط افزايشي، افزايش عملكرد نسبت به كشت خالص نخودفرنگي مشاهده شد.