تبيين چارچوب مفهومي-كاربري استفاده از انرژي تجديد پذير در مناطق روستايي با محوريت منابع زيست‌توده (موردمطالعه: روستاي نوآباد چهارمحال و بختياري)

توسعه اقتصادي و افزايش تقاضا براي انرژي، استفاده از منابع انرژي بي‌خطر و تجديدپذير را ضروري مي‌نمايد. پسماند جامد روستايي به‌عنوان يكي از منابع زيست‌توده به‌طور قابل‌توجهي در ايجاد يك منبع انرژي تجديد پذير كمك مي‌نمايد. بررسي‌ها نشان مي‌دهد كه انرژي زيست‌توده مي‌تواند يكي از گزينه‌هاي مناسب براي جايگزيني با سوخت فسيلي باشد. چراكه افزون بر آثار مخرب كمتر بر محيط‌زيست، مي‌توان آن را به‌عنوان منبع پايان‌ناپذير انرژي محسوب نمود. هدف كلي از اين پژوهش تبيين چارچوب مفهوميكاربري استفاده از انرژي تجديد پذير در مناطق روستايي با محوريت منابع زيست‌توده است كه به‌منظور عملياتي شدن هدف مذكور، با بررسي منابع معتبر داخلي و خارجي در زمينه موضوع تحقيق، چارچوب مفهومي طراحي و سپس با استناد به چارچوب مفهومي تحقيق، ميزان انرژي قابل استحصال روستا در بخش‌هاي باغي، زراعي، دامي و خانگي موردمحاسبه قرار گرفت. در ادامه با توجه به محاسبات پايه انرژي در منطقه موردمطالعه، به ارائه سناريوهاي كاربردي در اين زمينه پرداخته شد. نتايج حاصل نشان داد كه ميزان كل انرژي حاصل از زيست‌توده برابر با 1/ 70857266 كيلوژول است كه با تعريف سناريوهاي متعدد و ميزان انرژي محاسبه‌شده از بخش زيست‌توده مي‌توان 17/ 17 در صد مصرف برق خانگي ،60/ 2 درصد مصرف گاز ، 68.58 درصد در تأمين انرژي موردنياز بخش روشنايي معابر عمومي روستا، 54.67 درصد در تأمين برق پمپ آب‌رساني روستا به اراضي منابع طبيعي با ارتفاع 131 متر، 3.70 درصد در تأمين برق آبياري باراني و يا 42.60 برق موردنياز آبياري قطره‌اي اراضي روستاي موردمطالعه را تأمين نمود.