اثر بخشي آموزش هوش معنوي بر مؤلفه‌هاي بهزيستي ذهني دانش‌آموزان تيزهوش

پژوهش با هدف تعيين ميزان اثربخشي آموزش هوش معنوي بر بهزيستي ذهني دانش‌آموزان تيزهوش دبيرستاني انجام گرفته است. به‌منظور انجام اين پژوهش 24 نفر از ميان جامعه آماري، به شيوه نمونه‌گيري تصادفي خوشه‌اي چند مرحله‌اي، انتخاب و با روش تصادفي به گروه‌هاي آزمايش و كنترل به‌طور مساوي گمارده شدند. روش پژوهش نيمه‌آزمايشي با پيش‌آزمون پس‌آزمون و گروه كنترل بود .آموزش هوش معنوي براي گروه آزمايش در طي 7 جلسه گروهي 90 دقيقه‌اي انجام گرفت؛ اين در حالي بود كه گروه گواه آموزشي را دريافت نكرد. ابزارهاي مورد استفاده عبارتند از آزمون رضايت از زندگي SWLS دينر، امونز، لارسن و گريفن و عاطفه مثبت و منفي واتسون. داده‌هاي بدست آمده با روش آماري تحليل كواريانس تك متغيره مورد تحليل قرار گرفت. نتايج پژوهش نشان داد كه آموزش هوش معنوي بر حيطه عاطفه مثبتِ بهزيستي ذهني تاثير معنادار داشت ولي بر دو حيطه عاطفه منفي و رضايت از زندگي تاثير معناداري نداشته است.