نقش شفقت خود در پيش‌بيني بخشايشگري و همدلي در جوانان

اين پژوهش با هدف بررسي نقش شفقت خود در پيش‌بيني بخشايشگري و همدلي در جوانان انجام گرفت. روش پژوهش توصيفي از نوع همبستگي بود. تعداد 250 نفر از جوانان 18 تا 30 ساله كه به مراكز فرهنگي و عمومي شهر اصفهان مراجعه نموده بودند، به شيوه تصادفي چند مرحله‌اي به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند و به پرسشنامه‌هاي شفقت خود، بخشايشگري و واكنش‌هاي بين فردي پاسخ دادند. داده‌هاي جمع‌آوري شده با استفاده از ضريب همبستگي پيرسون و تحليل رگرسيون چندگانه تحليل شد. شفقت خود با بخشايشگري و ديدگاه‌گيري به طور مثبت و با ناراحتي شخصي به طور منفي مرتبط بود، ولي با توجه همدلانه در زنان همبستگي معناداري نداشت. نتايج تحليل رگرسيون چندگانه گام به گام ‌نيز آشكار كرد كه شفقت خود مي‌تواند در مردان و زنان واريانس بخشايشگري، ديدگاه‌گيري، ناراحتي شخصي و توجه همدلانه را پيش‌بيني كند‌. بر اساس نتايج اين پژوهش، شفقت خود ويژگي مثبتي است كه در صورت افزايش آن، توانايي بخشايشگري و اخذ ديدگاه ديگران افزايش مي‌يابد و افراد ناراحتي هيجاني كمتري را تجربه مي‌كنند.