نقش عملكرد خانواده، دلبستگي به همسالان و عملكرد تحصيلي در پيش بيني شادكامي دختران نوجوان

پژوهش با هدف بررسي نقش عملكرد خانواده، دلبستگي به همسالان و عملكرد تحصيلي در پيش‌بيني شادكامي دختران نوجوان صورت گرفت. بدين منظور، 344 نفر از دانش آموزان دختر دبيرستان هاي شهرستان يزد در سال تحصيلي 1394-1393 با استفاده از نمونه‌گيري تصادفي خوشه اي چند مرحله اي به عنوان نمونه پژوهش در نظر گرفته شدند. ابزارهاي جمع آوري داده‌ها شامل ابزار سنجش عملكرد خانواده،  پرسشنامه شادكامي آكسفورد و پرسشنامه دلبستگي به والدين و همسالان بود و معدل دانش‌آموزان به عنوان شاخصي از عملكرد تحصيلي آنان در نظر گرفته شد. داده‌ها با استفاده از تحليل رگرسيون مورد تحليل قرار گرفت. يافته‌ها نشان داد كه تمامي خرده مقياس‌هاي دو متغير عملكرد خانواده و دلبستگي به همسالان و همچنين عملكرد تحصيلي با شادكامي همبستگي معناداري دارند ليكن در تحليل رگرسيون تنها مولفه هاي نقش‌ها و ارتباط از عملكرد خانواده و دلبستگي به همسالان قدرت پيش بيني نمرات شادكامي را داشتند و قويترين ضريب متعلق به دلبستگي به همسالان بود. عملكرد تحصيلي نقش معناداري در پيش بيني شادكامي دانش آموزان نداشت. هماهنگ با يافته‌هاي روانشناسي تحولي، همسالان و خانواده به عنوان دو بافت روانشناختي مهم بيشترين نقش را در پيش‌بيني شادكامي دختران نوجوان نشان دادند. عدم نقش عملكرد تحصيلي در پيش‌بيني شادكامي دانش‌آموزان مي‌تواند باور عمومي جامعه و نظام آموزشي در زمينه رابطه قوي عملكرد تحصيلي با بهزيستي ذهني و شادكامي بالاتر را به چالش بكشد.