مدل ارتباط منابع معنوي با تمايل به ترك شغل و بهزيستي در محل كار: نقش ميانجي فرسودگي هيجاني و اشتياق شغلي

منابع معنوي يكي از عوامل مهمي است كه مي‌توانند پيامدهاي شغلي را تحت تاثير قرار دهد، با اين وجود اگرچه پژوهش‌هاي قبلي به ديگر متغيرهاي تاثير گذار از قبيل منابع شغلي و شخصي روي پيامدهاي شغلي توجه كرده‌اند، ليكن به تاثير منابع معنوي توجه نشده است. پژوهش حاضر به منظور آزمون الگويي از فرسودگي عاطفي شغلي، اشتياق شغلي، قصد ترك شغل و بهزيستي شغلي به عنوان پيامدهاي شغلي منابع معنوي (مقدس دانستن كار، دلبستگي ايمن به خدا، راهبردهاي مقابله مذهبي مشاركتي) در كاركنان شركت فولاد خوزستان انجام شد. به اين منظور 315 نفر از كاركنان اين شركت با روش نمونه گيري تصادفي انتخاب شدند و پرسشنامه‌هاي پژوهش توسط آنان تكميل شد. ابزارهاي استفاده شده در اين پژوهش عبارت بودند از مقياس مقدس دانستن كار ديو،، الودريو و اسوتگر مقياس دلبستگي به خداي بك ، و مك، دونالد مقياس حل مسئله مذهبي پارگامنت، كنول، هاتاواي، گرونگود، نيومان و جونز مقياس اشتياق شغلي شافلي، بيكر و ساونوا مقياس شناخت هاي مربوط به كناره گيري بزمن و پروي مقياس فرسودگي شافلي، ليتر، ماسلچ و جكسون و مقياس بهزيستي كاركن ژانو،، ژو، ژاووو و ژانو، . تحليل داده ها با روش آماري الگويابي معادلات ساختاري انجام شد. روابط واسطه اي با استفاده از روش بو استراپ آزمون شدند . نتايج نشان دادند منابع معنوي هم به طور مستقيم و هم به طور غيرمستقيم از طريق فرسودگي هيجاني و اشتياق شغلي روي بهزيستي در محل كار كاركنان و قصد ترك شغل، تأثير معنيداري مي گذارند. هم چنين منابع معنوي با وجود تفاو هاي فرهنگي و مذهبي مي تواند ادراك كنترل، احساس بامعنا و مقدس بودن كار و انعطاف پذيري در كاركنان را افزايش دهند و از اين طريق به كاهش فرسودگي هيجاني و افزايش اشتياق شغلي و به دنبال آن افزايش بهزيستي در محل كار و قصد ترك شغل پايين در آنها منجر مي شوند.