پيش‌بيني كيفيت زندگي سالمندان بر اساس انسجام دروني، ذهن‌آگاهي و هوش معنوي

سالمندي يكي از مراحل مهم زندگي است كه با پيشرفت علم و بهبود شرايط بهداشتي، آمار سالمندان در جوامع گوناگون رو به افزايش است؛ ازاين‌رو براي ارتقاي سازگاري سالمندان، توجه به رضايت از زندگي آنان لازم است. پژوهش حاضر با هدف بررسي نقش انسجام دروني، ذهن‌آگاهي و هوش معنوي در پيش‌بيني كيفيت زندگي سالمندان انجام شد. روش پژوهش حاضر، توصيفي از نوع همبستگي بود. از بين سالمندان شهر تهران در سال 1396 به روش نمونه‌گيري تصادفي خوشه‌اي، 237 نفر انتخاب شدند. ابزار اندازه‌گيري شامل پرسشنامۀ حس انسجام آنتونوسكي، پرسشنامۀ ذهن‌آگاهي فرايبورگ، پرسشنامۀ هوش معنوي كينگ و پرسشنامۀ كيفيت زندگي سازمان جهاني بهداشت بود. داده‌ها با روش رگرسيون گام‌به‌گام تحليل شد. نتايج رگرسيون نشان داد هوش معنوي، ذهن‌آگاهي و ادراك‌پذيري 24 درصد تغييرات كيفيت زندگي را در سالمندان پيش‌بيني مي‌كنند؛ بنابراين، به‌منظور افزايش سطح كيفيت زندگي سالمندان پيشنهاد مي‌شود زمينۀ ارتقاي سطح انسجام دروني، ذهن‌آگاهي و هوش معنوي آنان فراهم شود.