اثر بخشي درمان كاهش استرس مبتني بر ذهن آگاهي بر پذيرش بيماري و راهبردهاي كنار آمدن با استرس در بيماران مبتلا به لوپوس اريتماتوي سيستميك

پذيرش بيماري، استرس و چگونگي كنار آمدن با آن از عوامل مهم پيش آگهي در بيماري هاي مزمن و بهزيستي جسمي و رواني مبتلايان مي باشد. پژوهش حاضر با هدف بررسي اثربخشي درمان كاهش استرس مبتني بر ذهن آگاهي بر پذيرش بيماري و راهبردهاي كنار آمدن با استرس در بيماران مبتلا به لوپوس اريتماتوي سيستميك صورت گرفت . پژوهش از نوع نيمه آزمايشي با پيش آزمون، پس آزمون، پيگيري يك ماهه، همراه با گروه كنترل بود. نمونه شامل 16 بيمار لوپوس مراجعه كننده به درمانگاه روماتولوژي بيمارستان الزهرا در اصفهان بود كه بر اساس نمونه گيري در دسترس انتخاب و به صورت تصادفي در دو گروه آزمايش و كنترل قرار گرفتند. گروه آزمايش تحت8 جلسه درمان كاهش استرس مبتني بر ذهن آگاهي قرار گرفت و گروه كنترل مداخله دريافت نكرد. داده ها از طريق پرسشنامه هاي پذيرش بيماري مزمن بيچام و فرم كوتاه پرسشنامه راهبردهاي كنار آمدن با شرايط پر استرس كالزبيك جمع آوري و با استفاده از تحليل كروسكال واليس تحليل گرديد. نتايج نشان داد درمان باعث افزايش مشغوليت به انجام كار و فعاليت در حالت بيماري و افزايش استفاده از راهبرد مساله مدار شده ولي تاثيري بر رغبت و تمايل نسبت به تحمل بيماري نداشته است. همچنين درمان در كاهش استفاده از راهبرد هيجان مدار و راهبرد اجتنابي موثر واقع شده است. مي توان نتيجه گرفت اين درمان با تاثير بر انعطاف پذيري شناختي بيماران و تنظيم هيجانات، مي تواند در پذيرش و كنار آمدن با شرايط بيماري مزمن و كنار آمدن موثرتر با استرس موثر واقع شود.