نقش معنويت و بخشش در علائم روان‌شناختي بيماران مبتلا به بيماري عروق كرونر قلب

طي سالهاي اخير پژوهش هاي علت شناسي نقش ابعاد زيستي رواني اجتماعي و معنوي را در بروز و تشديد بيماري هاي قلبي عروقي بيش از پيش مورد تاكيد قرار داده اند. پژوهش حاضر با هدف بررسي نقش معنويت و بخشش در علائم روان شناختي بيماران مبتلا به بيماري عروق كرونر قلب انجام شد. روش پژوهش توصيفي از نوع همبستگي بود كه در آن 96 بيمار مراجعه كننده به بيمارستان‌هاي اصفهان و كلينيك‌هاي پزشكي با تشخيص عروق كرونر قلب درسال1396، به روش نمونه‌گيري هدفمند انتخاب شدند. براي جمع آوري اطلاعات از پرسشنامه‌ گرايش‌هاي معنوي (شريفي و مهرابي)، پرسشنامه بخشش (ورثينگتون، هوك و ويتوليت) وفرم كوتاه پرسشنامه علايم روانشناختي (دورا) استفاده گرديد. تحليل داده‌ها با روش‌هاي آماري پيرسون و تحليل رگرسيون چند متغيره به شيوه گام به گام انجام شد. نتايج نشان داد بين ابعاد معنويت و علائم روان شناختي همبستگي منفي وجود دارد. در زير مقياس‌هاي علائم روان‌شناختي با ابعاد باورهاي معنوي، احساس كسب معنويت، خودشكوفايي معنوي و فعاليت‌هاي اجتماعي و مذهبي رابطه منفي مشاهده شد. همچنين در زير مقياس‌هاي علائم روان‌شناختي با ابعاد گذشت هيجاني و تصميمي نيز رابطه منفي مشاهده شد. نتايج نشان داد متغيرهاي معنويت و بخشش پيش‌بيني كنندهاي معناداري براي كاهش علائم روان‌شناختي بودند. با الهام از يافته‌ها مي‌توان ازبرنامه هاي آموزشي مبتني بر معنويت و بخشش براي ارتقاي سلامت روان در بيماران كرونري قلب بهره برد.