اثربخشي گروه‌درماني به شيوه شناختي - رفتاري، بر شاخصه‌هاي مدل فرايند دوگانه كنار آمدن با فقدان؛ اميدواري و سلامت معنوي

هدف اين پژوهش، مطالعه اثربخشي گروه‌درماني به شيوه شناختي ـ رفتاري، بر شاخصه‌هاي مدل كنار آمدن با فقدان اميدواري و سلامت معنوي در دانشجويان سوگ‌ديده است. پژوهش از نوع شبه‌آزمايشي و طرح پيش‌آزمون ـ پس‌آزمون با گروه كنترل بود. از دانشجويان سوگ‌ديده در دانشگاه محقق اردبيلي، 30 دانشجوي سوگ‌ديده، با استفاده از روش نمونه‌گيري در دسترس انتخاب شدند. از پرسش‌نامه اميدواري اشنايدر و پرسش‌نامه سلامت معنوي، به‌عنوان پيش‌آزمون ـ پس‌آزمون در اين پژوهش استفاده شد. داده‌ها با روش آماري تحليل كوواريانس مورد تجزيه‌و‌تحليل قرار گرفت. نتايج تحليل داده‌ها حاكي از آن بود كه درمان شناختي ـ رفتاري گروهي بر افزايش اميدواري و سلامت معنوي افراد سوگ‌ديده سودمند مي‌باشد و بين دو گروه مورد مطالعه، تفاوت معناداري حاصل شده است (P /001). براين‌اساس، مي‌توان گفت: گروه‌درماني به شيوه شناختي ـ رفتاري، در بهبود شاخصه‌هاي مدل كنار آمدن با فقدان اثربخش است و با كمك به افراد سوگ‌ديده، در تخليه هيجاني و پذيرش مرگ، اميدواري و سلامت معنوي آنان را مي‌توان افزايش دهد.