تدوين مدل مفهومي تقرب به خدا؛ بر اساس انديشه علامه طباطبائي و اعتباريابي آن

مفهوم‌پردازي مفاهيم ديني، زمينه‌ساز كاربست آنها در سطوح مختلف فردي، خانوادگي و اجتماعي است. هدف اين پژوهش،‌ تدوين مدل مفهومي تقرب به خدا، بر اساس انديشه‌ علامه طباطبائي و اعتباريابي آن است. روش اين پژوهش بنيادي، در بخش تدوين مدل، توصيفي ـ تحليلي از نوع تحليل محتواي كيفي و در بخش اعتباريابي، به روش دلفي با استفاده از دو ضريب نسبت روايي و شاخص روايي محتوا است. با تأمل در واژه‌شناسي «تقرب» و واكاوي آن در انديشه‌ علامه طباطبائي، سه مؤلفه‌ پويش تدريجي، انتخاب تعالي‌جويانه و برنامه‌مندي و هشت زيرمؤلفه‌ آگاهي‌افزايي، رغبت‌پالايي، وحدت‌بخشي، عمل‌گرايي، انتخاب هدف متعالي، مسيريابي، هشياري و پايبندي شناسايي شد. بر اساس اين مؤلفه‌ها، تقرب به خدا پويشي تدريجي است كه نفس با انتخاب هدف متعالي قرب خداوند و مسير عبوديت، به تنظيم باورها، عواطف، انگيزه‌ها و رفتارهاي خود پرداخته، با هشياري و پايبندي به قوانين الهي، به تدريج مراتب كمال را كسب مي‌كند. بنابراين، مي‌توان گفت: آموزه‌هاي ديني ظرفيت تبيين روان‌شناختي و طراحي مدل مفهومي را دارند و از اين بستر، مي‌توان باب گفت‌وگو براي كاربست مفاهيم ديني در سلامت فردي و اجتماعي را فراهم آورد.